bacımın örtüsü gül kokar

[MescidiAksa]

bacımın örtüsü gül kokar

.


Bacılarımızla uğraşanların kalpleri örtülü,
bacılarımız ise başları örtülü

Gül yüzlülerin hüznünü gülsuyu kokan
gözyaşları alır...

Ve damla damla

gül dökülen ellerde

gül kokusu kalır...


Tohumu eken bilir,

Göz yaşın döken bilir,

Gül kadrin diken değil,

çileyi çeken bilir...


Ve ey gözyaşım,

Bulutuna sadık yağmurlar gibi gel,
ve kadim bir dostu uğurlar gibi git,
geceyi içine döken tomurcukların yeşiliyle gel;
goncayı açılsın diye bekleyen bülbülün diliyle git,
bülbüller konan dallarda yaprak gibi gel,
ve derinlerde bendini yıkan bir ırmak gibi git.

Pişmanlık dolu yüreklerden sancılarla git...

Ve ağlamaktan korkma gözüm!..
Ağla ki kirlenmiş olan vicdanın gözyaşınla yıkansın....
Ağlamak hassas ruhların ferahlama gayreti
ve vicdan da yanan ateşi göz yaşlarıyla söndürme hamlesidir.

MADEM Ki GöZYAşI BiR KUTLU DEMDiR...

AğLAMAYI BiLEN GöZLER içiN O BiR ERDEMDiR..



Bir ateş düşünün, dumanı âh ile çıkar da külleri göz yaşına karışır ya
Hayat bir mum alegorisidir hani,
mumun başındaki yanış gözde yaş olur da gözyaşı alevle barışır ya
Alev can ipliğini yakınca,
acıdır ki, bedenini eritir de mumun, su ile alev birbiriyle yarışır ya


Gözyaşıdır ki yıkayarak yakar,
yakarak yıkar. Arıtır ve eritir;
temizler ve gizler Fazilettir,diyettir.
Bu yüzden denilir ki gözyaşı yiğitler kârıdır ve
civanmertler vakarıdır.

şaire unuttuğu mısrayı bir gözyaşı hatırlatır,
şehrazad üveyikler uçuran acıları bir gözyaşı anlatır.
Sancılı damarlarda ölümcül çılgınlıkları gözyaşıdır okuyan satır satır.
Toplasan gözyaşlarını âşıkın, dalgalı bir deniz olur;
süzülürken bağrından, yakar geçer iz olur.
Yalnız doğar gibi her insan, yalnız akar her damla ve yağmur
yağmur gözyaşıyla ıslanır nisan.
En son, yağmur kuşları konar
kuşpalazı çocukların salıncaklarına, gözyaşı şefkat olur.



BENiM DAVAM BEşERi DEğiLKi
üMüDiM KIRILGAN OLSUN...

Bütün boşluklarını sen doldurdun ömrümün söylenmedik sözler yerine
sen vardın yanımda.
Sevdaya dair yeminlerden sonra sen vardın.
Köhne zamanın direnci adına,
acı çağların yaşlısı ve genci adına yine sen vardın.
Dikenler gülden habersiz iken, gözler dilden de fersiz iken;
zamanından geriye düşmüş acılar için, mânâda biçimleri yitiren sancılar için;
aynalarda eriyen sırlardan taşarak, ucu kıyamete çıkan asırları aşarak;
gerçekten daha gerçek kelamlarda ve Güzeller Güzelinden vuslat müjdeli
selamlarda sen vardın Hep sen vardın...


Bir gözyaşı,
gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı;

sevgiyi damıtır en derin yerinden.
Suçlardan sonra tenha gecelerde
akarsa tevbedir tadı;
gönülleri arıtır en kara kirinden.


Madem ki gözyaşı bir kutlu demdir,
elbette bir erdemdir.



Bir gözyaşı, bir cevherdir ateşten kaynayan ve alev gibi yanan.

özü sudur ama avuçta bir yalım, gönülde bir yangin olur.

Güzel gören güzel düşünür.
Güzel düşünende hayatından lezzet alır..[HR]
Hangi guzel yuz toprak olmiyacak
Hangi ceylan goz yere akmiyacak...

[su damlası]

Ve ağlamaktan korkma gözüm!..
Ağla ki kirlenmiş olan vicdanın gözyaşınla yıkansın....
Ağlamak hassas ruhların ferahlama gayreti
ve vicdan da yanan ateşi göz yaşlarıyla söndürme hamlesidir.

MADEM Ki GöZYAşI BiR KUTLU DEMDiR...

AğLAMAYI BiLEN GöZLER içiN O BiR ERDEMDiR..