Sen'inle Ben'im Aramda/İbrahim İnecik
Miadını doldurmuş derin hislerdi sana; bendeki.. Sonbahar akşamlarının yağmur serinliklerinde.. Ağrı dağına yaslanıp dünya'yı izlemek gibi bir şey.. Tarif edilmesi mümkün olmayan faili belli bir aşk... Kalemim ve pusulam sana dönüktür..kendimi bildim bileli. yani senden sonra demek istiyorum.. senden önce çocuksu düşlerim.. elma şekerlerim.. çamurdan yapılmış oyuncaklarım .. ve insansı bir dünya vardı..saf bir anadolu.. masumane bir Kürt çocuğuydum.. Günlerden ;aylardan ;ve ömürlerden sonra sana rastladım.. Istanbul'un en serseri sokaklarında ;hayatla tutuşmuşken amansız bir kavgaya.. Çıktın karşıma ; bir anda.. sakince.. anlamsızlıkların anlama döndüğü bir sonbahar akşamında... Her şey Mana kazanmışken; ben manasız gözlerle süzdüm seni.. Ölüm'ü süzer gibi... Haliç'ten esen rüzgarlar gibi.. Doğum'um .. Ve Ölüm'üm gibi... Fecr suresi eşliğinde gelirken sokağına... Ebailler dolaşıyordu başımda.. Neyzen'lerin Üflediği Kamışlarda yankılandı önce ismin.. Nağmeler eşliğinde kulaklarımda ses'in.. Kaçan tüm otobüs'lerin ardından bakan yolcu gibiydim.. Hiç bir Tren'e zamanında binemeyen; Mesafeleri yalın ayak yürüyen ıssız bir Seyyah gibi.. Hadi ; Şimdi yargıla ve İnfaz et bende'ki Seni.. Tüm hikaye'yi biliyorsun artık.. Ah.. Sevgili.. Sen'inle Ben'im Aramda Gidip geliyorum .. Sanırım Ateş'e götürüyorsun Ben'i... Milyon derece sıcak yakıcı bir kalb'e.. İbrahim İNECİK