Her yanım sen dolu.. Her yanım Sensizlik.../İbrahim İnecik
Beni Kendinsiz acılara bırakıp gittiğin bir şehirden ;
Yakamoz akşamlarında ağlaşan çocukların avuçlarına damlıyan;
Kahır dolu yalnızlıkların ardına sığınarak ; bitimsiz gece vardiyalarında
Gözleri saate odaklanmış ;eski bir çehrenin ;solgun bakışlarında arıyorum...seni..
Kızıla çalan gözlerim; hüzünbaz kuşların uçuşlarını izliyor;
En serseri halimle..
Yalnızlıkların sarıp sarmaladığı kentin ;
bu telaşsız ; bu vurdum duymaz sokaklarında ,
Soğuklara galebe çalan;
Asi bir sevdayla yağan yağmurlara aldırış etmeksizin ;
Şehrin En kalabalık isyanlarına doğru yelken açıyorum..
Önce Kendimi Terk ediyorum dağ başı varoşlarına..
Peşi sıra geliyor iç yangımlarımdan kalma ''sen '' kokuları..
ne yana dönsem ;sanki Sağımda.. Arkamda .. Berimdesin..
Göz ucuyla baktığım her yerde;
Sana çarpıp saçlarından tel tel aşk'ı bana getiren rûzgar'lar var..
Acıma başka acılar katmak için; ayak uçlarımda dolaşan iblisler gibi..
Her an başka bir çamura sürüklüyor ;anılar beni....
Yâr diye üç harflik bir ölüm korkusu takılıyor aklıma..
Ruh'um titriyor .. En taze yâr(a) m kanıyor ;
Dicleye hayat veren küçük bir ırmak gibi..
Korku demişken;
Nefes almaktan bile korkar oldum bu düşler ülkesinin son gününde.
Aldığım her nefesin dudaklarından çıktığını biliyorum çünkü..
Ve yavaş yavaş Zehirlendiğimi..
Kalbim ayak bastığın sokaklarda delice atmaktayken halen..
Ve gözlerim yolunu ;asırlar evvelinden gözlemekteyken ;
bakışlarım kızıla boyanıyor her gece vakti..
Kan çanağından içip Sen Sarhoşu oluyorum..
Ama seni aradığım hiç bir düşte dahi; göremiyorum..
Sevgili..
Beni Kendinsiz bıraktığın bu kent'ten ..
Ölü Kentten Sesleniyorum....
Her yanım sen dolu.. Her yanım Sensizlik....
İbrahim İNECİK