Kadim Aşk.../İbrahim İnecik
Vur Gitsin.. Kadim bir aşkı amansızca.. Ardına bakmadan .. göz yaşları dökmeden.. Kentin zemherisinde uzunca bir yolun ardından.. Dağlar ve denizlerin şahitlik ettiği o ayrılığı.. Bulutlarda düşen çiğ tanesi gibi.. Kalbine düşüp parçalanışımla yandığım o gözlerin.. Yer yer zelzelelerin olduğu.. Afetlerin tarumar ettiği bir yürekte Arda kalan ne varsa Sana sunmuştum.. Asırlık Bir Yalnızlık dediğim Şu Ömürde.. Duymadın ; Bilmedin beni.. Asiliğin Doruklarında beklerken ellerini.. Düştüm.. Zerrelere bölündü düşlerim.. Şimdi Hangi Esrarı Çözsem de sen Çıksan karşıma diyorum.. Kabuslardan; ansızın.. uyanır gibi.. Gözlerim Mahmur Geceden çıkıp Güneşi Görür gibi.. Ama.. Ama Kadim Sevgilim.. Cennet Demiştim sana.. Vuslat orada.. Bu diyarlarda seni yaşamak Hayal.. Nasıl Verdiysek O sözü.. Bir daha Unutmamak Adına.. Baki Aşk'ı arafta arama.. Cennette Buluşmak Adına.. Hoş Bak Zatına.. Zatı Aşk'ıma..... Kadim Sevgili.... Şimdilik.. Elveda.... İbrahim İNECİK
Her yer Siyahtı..
Zifiri..
Zemheri..
Ayaz..
Buz..
Kış..
Kıyamet..
Aklına Ne gelirse..
Bir Mayıs Akşamıydı..
Radyolarda Hüzün şarkıları ..
Kürtçe Ağıtlar yakan Analar..
Haber bültenlerinde Sürekli Ölümler vardı...
Simsiyahtı yani her yer.. her şey..
Ve yanaklarından süzül(e)meyen bir damla vardı..
Bendim o damla....
Yandım..
düştüm..
Ve Sen Mutlusun...
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]