Ölümüm... /İbrahim İnecik
Ötelerden sesler duyuyorum...
Kulaklarımdan girip ruh'umu tarumar eden..
Antik Yunan'dan kalma gibiler.. Kadim Mısır'dan..
Nil'i yaran Asanın çıkardığı ses..
...Ay'ı ikiye bölerken Resul.. Esen rüzgarın sesi gibi...
Her bir parçam , bambaşka alemlere dağılıyor..
Nerdeyim.. Kimim ?
Nerden gelip nereye gidiyorum..
Dünya'da neyin nesi...
Şu gördüğüm yüzler..
Bana bakıp kısılan Gözler...
Anlamlandıramıyorum hiç bir şeyi..
Ötelerden sesler duyuyorum...
Ölüm gibi ; Sonsuzluk gibi..
Ötelere ait bir canım .. Ten'e hapsedilmişim.
Özgürlüğüm Bir hayat ötede..
Bir nefeslik mesafe...
Gece uyuyup ; sabah O Alemde uyanmak kadar yakın bana..
Bir gün..
Bir an..
Zamanın benim için duracağını biliyorum.
Kendi Saatlerimin sahibi olacağımı.
ama..
Ama Özlüyorum ..
Bu gece O An'ı hatırladım.
Etrafımda gezinen Melekleri..
Ve O Ezeli Ebedi ''Nur''u..
İlk yaratılış anımı.. Bu topraklara gelişimi..
Doğumumu .. yaşayışımı.. ve Ölümümü...
Evet ; Öldüğümü gördüm..
Annemin gözyaşları.. Babamın Ketumiyeti..
Dostlarımın Hüznü...
Tabut içinde ki yalnızlığım...
Kabre konuşum...
Üzerime atılan toprak..
Ah .. O yüzüme gözüme dolan ; kokusu ciğerlerime değen..
Topraktan yaratılanın toprağa dönmesi..
Ne garip değil mi ..?
Ölmek Kötü değil ki..
yurduma dönüyorum..
Geldiğim yere..
Adem'den ve Havva'dan beri sürgünlük yaşadığım Aleme..
Ah bu sesler sağır edecek beni...
Bilal; Ötelerden gelip Ezan okuyor sanki..
Bir tarafım da Yasinler.. Diğer yanımda İnşirah suresi..
Ötelerden gelenler..
Kulağıma Fısıldıyor her şeyi..
Duyuyorum .. Görüyorum .. Biliyorum..
Sadece Zamanımı bekliyorum...
//
Hiç Ölemeyecek gibi bir birini boğazlayanları da gördüm..
Midemin bulantısı dünyanın dönmesinden değilmiş...
Anladım...
///
İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]