Ruhumun coğrafyası/İbrahim İnecik
Başını omzuma yasladı , gözlerini kapattı ve sustu ..
Sert bir rüzgar vardı , hava sıcaktı , günler uzun ..
Sessizliği bozan ben oldum ..
' Yüreğin ruhumun coğrafyasıdır, içinde alaca atlarla sonsuzca gezdiğim ...'
İşaret parmağıyla dudaklarıma dokundu ..
Ürperdim Aşk ile.. Kıyamete hazırlıksız yakalanan bir ' insan'' gibiydim .
O naif sesiyle fısıldadı menekşem ...
'' Zamanı durdurmak mümkün olsaydı keşke..''
Yutkundum ..
Durdum ..
Saate baktım , hızla akıp giden bir şelale gibiydi ..
İç çektim ..
umutsuzluğa kapıldım ..
Biliyordum ki birazdan kalkıp gidecek
Ve bir perde girecek aramıza ...
Bir tarafı dünya bir tarafı 'öte'ler olan ....
İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]