[İBRAHİM İNECİK]

Sürgün../İbrahim İnecik

Bir Keman sessizliğinde Notalar.. Bu gece .. uzak ülkelerin sürgünlüğüne yolculuk var.. Kapatıyorum kapılarımı dünyaya.. Bir köşeye sinmiş hüzün.. Gök yüzü ebabillerden kararmış.. Yerlerde Ebreheler.. Hadi Süleyman Söyle Belkıs'a.. Bir Taht'ta benim için Diksin bulutlara.. unutma Yolcu..Sürgünlük var paslı bir sabaha... hadi ;kapa gözlerini.. Dal dipsiz rüyalara... geceye.. gündüze ve arasındaki tüm zaman dilimine... Seni yazıyorum.. saatlere.. Bir kent bırakıyorum ardımda.. Sabahına uyandığım ölü bir kent.. Yolculuk var demiştim ya .. Yâr.. Sanaydı tüm gelmelerim.. Gitmelerim kendime.. sana gelirken kendimi kaybetmiştim.. Issız bir aşk'ın patikasında... Yollar... Uzun.. Sessiz.. Bitmek bilmez.. Yollar.. Ardından acı acı türküler yakar.. Bir İntihar'a sarılır gibi.. sarar benii Sana Çıkmayan yollar... Gelmedin… Tüm yollarım sana çıkarken.. Gelmedin.. Yalnızlığımı çekin üzerimden... Güneşi yeniden göreyim Hey Leyla.. seni Zuleyha sanmıştım.. Sanırım Yanıldım.. Ne ben Mecnun'um artık.. nede sen Uğruna dağ delinen Şirin.. Saksıdaki mor menekşeler hüzün kokularıyla Kente iner.. Işıkları kapanır şehrin… Sokaklarda rüzgar.. Yürüyorum kendimle beraber .. Bir sürgünlüğün ortasına doğru.. Acemden sesler duyarım.. sıtmaya tutulmuş birkaç mısra.. Senden kalma bir hikaye anlatır bana.. Gül pembenin öyküsü..sürgünlük derler adına… Sen gülünce güller açar gülpembe Bülbüller seni söyler biz dinlerdik gülpembe Sen gelince bahar gelir Dereler seni çağlar biz.. sevinirdik gülpembe Güz yağmurlarıyla ;bir gün göçtün gittin sen inanamadık gülpembe Bizim iller sessiz bizim iller sensiz olamadı gülpembe Dudağımda son bir türkü gülpembe Hala hep seni söyler seni çağırır gülpembe Kurşundan Sözler Dökmeliyim üzerime... Gül kokulu.. vuslat bakışlı bir ayrılık Delmeli ciğerlerimi.. en ateşli halimle.

Yollara düşüp sana gelmeliyim... Ve adına .. Sürgünlük denmeli.. aşk değil çünkü bu... Edebi bir sürgünlük yeri...