Ashabı Kiram ( 1 )

[KuM TaNeSi]

Ashabı Kiram ( 1 )

Ashabı Kiram hakkında tavrımız, davranışımız nasıl olmalıdır.Bazıları ashabdan, dört Raşid halifeden ileri-geri konuşup, eleştiriyor, taraf oluyorlar, bu doğru mudur ?
Allahrasulü aleyhisselatü vesselamın ashabına -haşa- kötü söz söylemenin, hatta sövmenin, eleştirmenin hükümlerini inceleyelim. Hz.Osman, Hz.Ömer, Hz.Ali (RA) efendilerimize dil uzatan S.Kutup'ların, Mevdudi'lerin ne çirkin bir iş işlediklerini böylelikle anlamaya başlarız!
Hz. Ömer (RA), Mikdad b. Esved'e küfr ettiği için Ubeydullah b. Ömer'in dilini kesmeyi nezr ederek şöyle demiştir: " Bırakın beni, keseyim şunun dilini ki, bundan böyle kimse Peygamberin ashabına küfretmesin." Yine Hz.Ömer (RA), bir bedevinin Ensarı hicv ettiğini görünce : "Eğer bu arabi sahabeden olmasa idi onu öldürürdüm." buyurmuşlardır.
Kur'an-ı kerim'de, muhacirin ve ensar hakkında çeşitli ayetler mevcuttur.[1]
Bu olayı okuyasıya dek, kendimce ashabı eleştirmek yada daha ileri derecede konuşabilmek için yine ashaptan birisi olmak gerek diye düşünürdüm. İnsan kendisini ve çağındaki papaz kafalı reformistleri bir yana bırakıp “yıldızlara” uzanmaya çalışır.
Ehl-i sünnet ve cemaat yazarlarından bile ashaba son derece saygılı olmasına rağmen, Sıffın ve Cemel olaylarını izah ederken, istemeden de olsa tarafsız kalmaya çalıştıkları halde; taraf olanları gördükten sonra, kendi kendime bu hadiseleri şöyle bir okuyup bilgi sahibi olmayı, ama mecbur kalmadıkça kimselerle üzerinde konuşmamayı prensip haline getirdim.
İmam-ı Şafii -rahmetüllahi aleyhin-“O bir kandı, ona elimizi bulaştırmadığımız gibi, dillerimizi de muhafaza edelim.” [2] mealinde gelen düsturunu düstur edinelim.

Evinin bahçesinden, milyonlar kilometre uzaklıktaki yıldızlara çıplak gözle bakan biri ne anlıyorsa, biz de asırlar öncesinin ikliminde, sırf ictihadları yüzünden birbirleriyle mücadele etmiş ve mukadder bir kaderin gereğini yerine getirmiş; Allah Resulünün -sallahü aleyhi vesellem- mübarek nazarlarında, sohbet halkasında yetişmiş sahabe-i kiram hazeratını hayırla ve adaletle yad etmek, duacı olmak borcundayız. Zira Kur’an, İslam, onların icmaı ve eliyle bizlere ulaşmıştır. Onların adaletinden şüphe, Allah korusun insanı İslam’dan şüpheye götürür.

Türk’ü yücelteyim derken, Arap kavminden olma Müslümanlara düşüncesizce dil uzatanlar, imamlarını tashih etmek, yeniden gözden geçirmek zorundadırlar! Ramuz el Ehadis’te -sallahü aleyhi vesellem- efendimiz Selmani Farisi -radiyallahü anh- hazretlerimize hitaben :''Ya Selman, sakın bana buğz (kin, garez) etme ki, DİNİNDEN OLURSUN ! ''buyurunca Hz.Selman :''Ya Resulallah size nasıl buğzedebilirim,'' deyince; ''Araba buğzetmen bana buğz etmek demektir.'' buyurdu. [3] Bu ikaz iyi düşünülmelidir!
“Arabı sevmek İMAN, onlardan nefret etmekse NİFAK (alameti)dir.”(Ramuz,sh: 335)
[1] Ahmed Ziyauddin Gümüşhanevi, Ehl-i Sünnet İtikadı, sh: 120-121 dipnotları
[2] Yusuf Nebhani, Şevahid'ül Hak
[3] Ramuz ül Ehadis terc. Seyyid Ahmed Ziyaeddin Gümüşhanevi -kuddise sirruh- (Pamuk yay.)sh: 591, had.no : 6182 Bu kitabın 29.bölümü, sh: 586’dan itibaren sahabe-i kiram -rıdvanullahi teala aleyhim ecmain-den birçok isim tek tek hadis-i şeriflerle meth-ü sena edilmiştir. Ayrıntılı bilgi için bu bölümü okumak çok faydalıdır.Bilindiği gibi Ramuz başta Kütüb’üs Sitte olmak üzere otuzüç kaynak hadis kitabından derlenmiştir.

(alıntıdır)

[KuM TaNeSi]

Eleştirmeyin dediğin zaman bu dinde reformcular, "işte nasıl şirke düşüyorlar, putlaştırmışlar onları" der ve ilave ederler : ''Hüm ricalün ve nahnü rica'' Onlar adamsa, bizde adamız..İşte nefs ve hevanın putlaştırıldığı an ..
Oysa İmam-ı Malik hazretleri şöyle buyurmuştur: " Sahabeden, 4 halife, Hz.Muaviye ve Amr İbn As (RA) hakkında, bunlar dalalettedir diyen kimse, Kur'an-ı Kerim'i ve hadis-i şerifleri inkâr ettiği için kâfir olur; katli vaciptir. Allah Teala onlar için (feth : 29 ) ayet indirmiştir."
"Haşr suresi,10: "Muhacir ve Ensar'dan sonra gelenler derler ki: Yarabbi, bizi ve imanda bizden önce olan din kardeşlerimizi mağfiret eyle. Kalblerimizde mü'minler için kin ve hased bulundurma.Ya Rabbi, Sen Rauf ve Rahimsin."
"Bakara suresi, 134: "Geçen kavimlerin elde ettikleri onlar içindir, sizin elde ettiğiniz de sizin içindir.Onların işlerinden siz sual olunmazsınız"
Ahzab suresi, 57: "O kimseler ki, Allah'a ve Resulüne eziyet ederler, Allah onlara dünyada ve ahirette lanet etmiş ve onlar için horlayıcı bir azap hazırlamıştır "[1]
Feth suresi, 29: Muhammed sallalhü aleyhi vesellem Allah Teala'nın elçisidir ve O'nunla birlikte bulunanlar da (yani Eshab-ı Kiram), kafirlere karşı zorlu, kendi aralarında merhametlidirler.Onları rüku edenler, secde edenler olarak görürsün.Allah'dan lütuf ve rıza isterler.Onlar; yüzlerindeki secde izinden tanınırlar. İşte onların Tevrat'taki vasıfları budur.İncil'de de şöyle vasıflandırılmışlardı: Onlar filizini yarıp çıkarmış, gittikçe onu kuvvetlendirerek kalınlaşmış, gövdesi üzerine dikilmiş bir ekine benzerler ki, bu ekincilerin de hoşuna gider. Allah böylece onları çoğaltıp kuvvetlendirmekle, kâfirleri öfkelendirir,Allah; iman edip salih amel işleyenlere hem mağfiret, hem de büyük bir mükafaat vaadetmiştir." Allah Teala bütün güzellikleri içine alarak Rasulünü ve sonra O'nun ashabını övmektedir.’’[2]
Al-i İmran; 110: “Siz insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz..." Bu ayette kastedilenlerin Rasulullah (SAV) ile ashabı olduğu başta İbn-i Kesir'in ilgili ayet tefsiri olmak üzere, bütün muteber ve meşhur tefsirlerde uzunca anlatılmaktadır. Allah Teala'nın hayırlı buyurduğuna, bir Mevdudi, bir Seyyid Kutub..vb. çıksın-haşa- bunak desin, malı çok severdi desin, Ali üçyüz kere hata etti desin, Ömer hata etti desin..o hayır öncülerini tenkit ederek bu ümmetin gözünden düşürme çabası içine girsin! Biz onları teşhir edecek ve onları sevmeyeceğiz !
Ehl-i Sünnet, ashabın ictihadi ayrılıklarını konuşmaktan sakınmışlardır. Peygamber sallahü aleyhi vesellem efendimiz buyuruyor :
"Eshabım hakkında konuşurken dilinizi tutunuz..
Eshabım arasındaki münakaşa ve muharebeleri konuşmaktan kaçınınız. Zira sizden biriniz Uhud dağı kadar altın sadaka verse, eshabımdan birisinin bir müd, yahud yarım müd sadakası sevabına kavuşamaz.. Müjde, saadet ve devlet, beni gören ve beni göreni gören kimse içindir
[1] İmam-ı Rabbani kuddise sirruh'un 251.mektubundan daha fazla malumat mevcuttur
[2] İbn-i Kesir, ilgili ayet tefsiri

(ALINTIDIR)

[KuM TaNeSi]

''Eshabım için kötü söylemeyin, eshabıma sövmeyin, eshabımı kötüleyen ve sövene Allah-ü Teala lanet etsin ! Allaü Teala beni seçti, benim için ashabımı seçti.Eshabımı bana yardımcı ve akraba eyledi.Yakında ahir zamanda bir kısım insanlar gelir ki, ashabımda kusur söylerler. Dikkat edin ! Öyleleri ile yeyip içmeyiniz. Dikkat ediniz ! Onlarla evlenmeyiniz. (Kız alıp vermeyiniz) Dikkat ediniz ! Onlarla namaz kılmayınız..Onların namazını kılmayınız.Onlara Hakkın laneti inmiştir. Eshabım gökteki yıldızlar gibidir.Hangisine uyarsanız, sözünü alırsanız hidayete ermiş ve doğru yolu bulmuş olursunuz. Benim eshabımdan bir yerde vefat eden kimse, orada bulunanlara şefaatçi olur."[1]



"Ümmetimin şerlileri, eshabımın aleyhinde bir cür'ette bulunanlardır"



"Eshabıma dil uzatmakta Allah Teala'dan korkunuz!Benden sonra onları kötü niyetlerinize hedef tutmayınız! Nefsinize uyup kin bağlamayınız! Onları sevenler, beni sevdikleri için severler. Onları sevmeyenler, beni sevmedikleri için sevmezler.Onlara el ile dil ile eziyet edenler, gücendirenler, Allah Teala'ya eziyet etmiş olurlar ki, ibret cezası gecikmez verilir."



"Beni gören veya beni görenleri gören bir müslümanı cehennem ateşi yakmaz." "Ashabımın şanlarına yakışmayan sözleri söyleyenleri dövünüz! "[2] "Ashabımdan bundan sonra çıkacak hataları, Allah Teala afv edecektir. Çünkü onların İslam'a hizmetlerini kimse yapmamıştır." "Herkese şefaat edeceğim. Lakin, ashabıma dil uzatanlara, onları kötüleyenlere hiç şefaat etmem." [3]



Başta dört halife olmak üzere, sahabe-i kiram'ın pek çoğu için; onları öven sayısız hadis-i şerifler mevcuttur.Efendimiz (SAV)'in vahiy katiplerinden Hz.Muaviye (RA) efendimiz de bunların içindedir. Namazlardaki “Rabbena lekel hamd ” sözünü bir defasında Rasulullah -sallahü aleyhi vesellem- in ardında namazda söylemiştir ve Efendimizce memnuniyet ifadesi ile, namazda baki bu mübarek sözü söylemek Hz.Muaviye -radiyallahü anh- efendimizden bizlere kalmıştır. Mezhepsizler, her fırsatta, dozajı ayarlayarak ve ortama göre, önce mezhep imamımıza ait olduğunu söyledikleri bir kavil, fetva ile onu tevil ederek yada kaynaklara ulaşamayan halkı bildiklerinden iftira ederek, demediği bir sözü mal ederek şüphe tohumu atarak; ashab-ı kiramdan 6 yada 7 kişiye kavuşmuş olan İmam-ı Azam efendimizin kadrini lekelemeye, küçültmeye çalışırlar, sonra iş fukahada hatalar bulmuş edası ile onları ve kitaplarını gözden düşürmeye gelir.Taklid haram derler.Yani herkes Kitap ve Sünnetten kendisi ictihad yapmalıymış nasih/mensuh/sebebi vürud-nüzul onların kıt anlayışına kalmış. Ne kadar evliya veli, mürşid varsa, tekfir eder, kafirliklerine -haşa- hüküm verirler. Daha sonra ortamı müsait bulduklarında, ashabında insan olduklarından, hatasız kul olamayacağından giriş yaparak hata ettiklerini söyleyerek, yaldızlı sözlerinin içinde zehiri akıtırlar. Bunlar Üstad Necip Fazıl rahmetullahi aleyhin ifadesiyle İslam materyalistleri, maddecileridirler. İslam'ın manasını inkar ederler. Aşkları, maneviyatları, muhabbetleri körelmiş, yok olmuştur. Bunların semtinde ev kurmak dahi hadis-i şerifle men edilmiştir. Ehl-i Sünnet ulemasından bir nakille karşı koysan, naklettiğin zat için " sen onu biliyor musun, falan kitabında ne yazdığını gördün mü? O mu.." der alaycı küstah bir eda ile karalayıverirler.Onların bozuk üstadlarını yeren, rezil eden her ehl-i sünnet alimine hücum ederler.



İmamı- Rabbani kuddise sirruh efendimiz ashabı ve ehl-i beyti sevmeyi imanla eş tutmak olarak şöyle buyurmaktadır : "Bütün ashaba saygılı olarak ehli- beyti (Peygamberimizin ailesini akrabasını ) sevmek sünniliktir..Hadisi-i şerifte "Onları seven beni sevdiği için sever, buğzeden bana buğzettiği için buğzeder." buyuruldu. Ashaba muhabbet duymak, imanın bir parçası durumundadır.Yine onlar katında, son nefesin selametle verilmesi, ashab-ı kirama karşı beslenen sevginin kalbe yerleşmesini bağlıdır."[4] İmanlı ölmek, sahabeyi sevmeye bağlıdır, bu cümleye dikkat..! Bundan sonra reformcuların hep dillerinde geveledikleri, "sahabede insandır onların hatalarını söylemeyelim mi, onlar adamsa bizde adamız, onların aralarındaki savaş ve münakaşaları nefsi şeylerdir, kan davası, kavmiyetçilik gütmüşlerdir.." gibi çirkin hezeyanlarına ikinci bin yılının müceddidi aynı mektupta cevaplıyarak buyuruyor :



"Ehl-i sünnet, ashabı, aralarındaki münazalara rağmen, kötülükle anlatmazlar. Onları beşeri saplantılardan ve nefsani arzulardan tenzih ederler.Aralarındaki farklı işler, nefsden değil, içtihadi ayrılıktan dolayı idi..İctihada dayalı hatalar karşısında ise levm ve taan etmekten uzak durmalıdır." Yine tekrarlıyalım ki, ictihadda hata eden bir sevap alır. [5]



Mübarek sahabeleri, kendileri gibi sıradan insanlar sanıp, ardından nefsi hatalar yaptılar diye zırvalayan nasipsizler; o yıldızların Allahrasulünün aleyhisselatü vesselamın mübarek sohbet halkalarında ve "nazarları" önünde yetiştiklerini, onların öğretmenlerinin, mürşidlerinin Rasuli Ekrem (SAV) olduğunu bilmiyorlar mı ? Onlara dil uzatılınca, Onları rıdvanullahi teala aleyhim ecmain yetiştirip, nazarı altında terbiye edene zat'ı (Sallahu Aleyhi Vessellem) incitmiş olmaktan ürkmek lazımdır.



[1] Gunyetüt Talibin sayfa 116-117 [2] Mir'at-ı Kainat [3] Cami'us sağir [4] Mektubat-ı Rabbani 349.mektub [5] İmam-ı Suyuti

(ALINTIDIR)

[Hasdadaş]

Mezhepsizler, her fırsatta, dozajı ayarlayarak ve ortama göre, önce mezhep imamımıza ait olduğunu söyledikleri bir kavil, fetva ile onu tevil ederek yada kaynaklara ulaşamayan halkı bildiklerinden iftira ederek, demediği bir sözü mal ederek şüphe tohumu atarak; ashab-ı kiramdan 6 yada 7 kişiye kavuşmuş olan İmam-ı Azam efendimizin kadrini lekelemeye, küçültmeye çalışırlar, sonra iş fukahada hatalar bulmuş edası ile onları ve kitaplarını gözden düşürmeye gelir.Taklid haram derler.Yani herkes Kitap ve Sünnetten kendisi ictihad yapmalıymış nasih/mensuh/sebebi vürud-nüzul onların kıt anlayışına kalmış. Ne kadar evliya veli, mürşid varsa, tekfir eder, kafirliklerine -haşa- hüküm verirler. Daha sonra ortamı müsait bulduklarında, ashabında insan olduklarından, hatasız kul olamayacağından giriş yaparak hata ettiklerini söyleyerek, yaldızlı sözlerinin içinde zehiri akıtırlar. Bunlar Üstad Necip Fazıl rahmetullahi aleyhin ifadesiyle İslam materyalistleri, maddecileridirler. İslam'ın manasını inkar ederler. Aşkları, maneviyatları, muhabbetleri körelmiş, yok olmuştur. Bunların semtinde ev kurmak dahi hadis-i şerifle men edilmiştir. Ehl-i Sünnet ulemasından bir nakille karşı koysan, naklettiğin zat için " sen onu biliyor musun, falan kitabında ne yazdığını gördün mü? O mu.." der alaycı küstah bir eda ile karalayıverirler.Onların bozuk üstadlarını yeren, rezil eden her ehl-i sünnet alimine hücum ederler.

Allah sizden razı olsun kardeşim...Bazılarının hiç ama hiç hoşuna gitmesede, harika bir paylaşım olmuş...Çok teşekkürler...

[su damlası]