Her Şeyden Şikayet ve Sızlanma

[Huzurİslam]

Her Şeyden Şikayet ve Sızlanma

İnsanoğlu sıcak görse sızlanır, soğuk görse sızlanır.


İnsan biyolojik, psikolojik ve sosyal zaafları olan bir varlıktır. Nankörlük, sızlanma, şikâyet etme, sabırsızlık, şü-kürsüzlük. bunlardan bazılarıdır.
İşte bu hususu anlamamızı kolaylaştıracak örnek bir öykü:
Yaşlı bir köylüyü hiçbir şey mutlu etmiyor, her şeyden şikâyet ediyordu. Bir yıl, köylünün bahçesindeki elma ağaçlarının gayet bol meyve verdiğini gören komşusu, onu ziyaret eder ve:
"Bu sene, artık mutlu olmalısın. Çünkü elma ağaçlarının bol meyve verdiğini görüyorum." der. Yaşlı köylü cevap verir: "Pek fena değil, ama bu yıl, hayvanlara yem olarak verdiğim çürük elmalar yok."
Yani hiçbir şey adamı memnun etmiyor. Çoklukta da, yoklukta da; bollukta da, darlıkta da şikâyetçi.
Sevgili can dostlar!
Günümüz insanlarının çoğunun durumu da bu adamdan farksız! Nasılsınız, işleriniz nasıl? diye bir soru sorsanız; şikâyetin bini bir paradır. Çoğunun aklına, Allah'a bir şükretmek gelmez, hep sızlanırlar, hep ağlarlar, her. şeyden şikâyetçi olurlar. Adeta sızlanmayı, şikâyeti, ahlâk ve tabiat, huy haline getirmişlerdir. Sanki bütün sıkıntılar gidip, bunları bulmuşlar, hiç iyi halleri yoktur vs

Peki neler yapılmalıdır? Çözüm nedir? İşte cevap öykümüzde:
Hayatından hep şikâyet edip dururdu çırak. Okumuş, gün görmüş bilge ustası ona bir avuç tuzu, bir bardak suya koyup içmesini istedi. Çırak denileni yaptı.
"Nasıl buldun?" diye sordu, ustası.
"Acı, acı, çok acı." dedi çırak.
Bu defa ustası onu bir göl kenarına götürdü. Göle bir avuç tuz atıp, sonra da suyundan içmesini istedi. Çırak hemen emre uydu. Bilge usta yine sordu:
"Nasıl?"
"Tatlı, ferahlatıcı." dedi, çırak. Bilge usta şu ibretli sözleri
söyledi:
"Hayattaki acılar da bir avuç tuza benzer. Sen bardak
değil, göl ol."
Evet, asıl mesele; göl olmayı bilmektir.
İnsan sıcaktan da, soğuktan da şikâyet eder. Yaz gelir, kışı özler, kış gelir, yazı özler, arar.
Hani deveye demişler ki:
"Yokuş mu çıkmak istersin, iniş mi inmek istersin?"
Deve:
"Bu yolun düzü yok mu?" demiş.
Hoca: " yazın sıcak kışın soğuk" der, sızlanırsınız. ilkbahardan şikayet eden var mı birader?
Hayat yolculuğunun hem inişi, hem çıkışı, hem de düz" vardır. Yazı da vardır, kışı da. Bize düşen her nimetten yararlanmayı bilmek, Allah'a şükretmektir. Her nimetin, her zamanın, her mevsimin kendine göre güzellikleri, nimetleri ve külfetleri vardır. Hep külfetleri görüp şikâyet etmek, nankörlüktür fikirsizliktir, şükürsüzlüktür.
Yüce Rabbimiz: "Benim kullarımdan şükreden gerçekten azdır." buyuruyor. (34 Sebe, 13) Bu da Allah (c.c.)'a şükredenlerin bahtiyarlığını, şükretmeyenlerin talihsizliğini gösterir.
Herkes sahip olduğu nimetlerin önemini ve kıymetini düşünerek kendisine bağışlanan lütuflara şükretmelidir.
Belki de insanın az şükretmesinin sebebi, nimetleri kolay elde etmesi, kendisinin bir katkısının olmaması veya az olması, zenginlik bakımından kendisinden üstün olanlara bakmasıdır. Peygamberimizin tavsiye ettiği gibi, sadece kendisinden üstün olanlara bakıp yerinmemeli, bir de dönüp kendisinden aşağıdakilere bakmalı ve böylece sahip olduklarının kıymetini, değerini anlamalıdır, şükretmelidir. (2)
Aza da, çoğa da şükretmelidir. Zira şükür, nimeti artırır. "Eğer şükrederseniz, size nimetlerimi artırırım. Eğer nankörlük ederseniz, benim azabım çok şiddetlidir." (14 İbrahim, 7)
Herkes imtihan oluyor, deneniyor. İmtihanı kazanmak için sabretmek ve şükretmek gerekir. "Sonra o gün bütün nimetlerden sorguya çekileceksiniz." (102 Tekasür, 8)
Kıymeti bilinmeyen nimetler, elimizden alınır.
Kaynaklar:
1-Ahmed, Müsned 6/ 410; MUnavi, Feyzu'l- Kadir 2/ 409.
2-Müslim, Zühd 8. Tirmizi, Libas 38, Kıyame 38; İbn Mace, Zühd 9

[antivirüs]

Herşeyden şikayet etmek yerine yüce Allahın bize vermiş olduğu bu güzel nimetlerden faydalanıp şükretmeliyiz...

[Esma_Nur]

Karınca kadar olabildikmi?

Bir karıncayı kıskanmak nasıl bir duygudur bilir misin? Küçük bir karıncanın dağ gibi yüreğini kıskanmak… Sen bir karınca olsan, alevli bir yangını söndürmeye kalkışır mıydın hiç? Canhıraş ortaya koyar mıydın bedenini? “Ateşi söndüremesem de en azından o yolda ölürüm” deme cesaretini gösterebilir miydin?

Bugüne kadar yürüdüğün yolları düşün. Hiç geriye dönüp baktığın oldu mu? Nasıl izler bırakmışsın geride? İzlerinle gurur duyabilir misin? Senden geriye kalanlardan işe yarar bir şeyler çıkar mı? “İşte ben buyum!” diyebileceğin izlerin var mı?

Yoksa yığınla “ama” ve “çünkü” mü bırakmışsın geride? Yakınmalar, sızlanmalar, bir dolu bahane! Bahanelerini taşıyamayacak kadar az bir zamanın var farkında mısın?

Sen bahanelerini büyütüp ömrünü heba ederken, mevsimler birbirini uğurluyor. Doğanlar kadar ölenlerde çok. Her yeni doğum, senin ölümüne bir adım daha yaklaştığının ifadesi aslında. Kısacık bir yaşam işte! Nuh (a.s) kadar uzun değilki ömrün. O kadar uzun olsa daha mı iyi işler yapardın? Ama’ların olmaz mıydı şimdiki kadar?

Çiçekler açtı, yapraklar soldu, geceler gündüze, gündüzler geceye katıldı. Kimi dağları yüklendi sırtına, kimi bir tüy kadar hafif yaşadı…

Hep trajik sohbetler ettiğin arkadaşlarına kaç kez “zaman ne çabuk geçiyor” dediğini düşün? Kaç kez yapamadıklarından dem vurup yakındın? Hiç yere ağladın, umarsızca geçirdiğin yılların suçunu kaç kişiye yükledin… Ama zamanın yoktu, ama gücün yetmiyordu, işlerin çoktu, çünkü engellerin vardı, “ama insanlar şöyle, ama çevre böyle”, bahane, bahane, bahane!

Ezanlar okundu, selalar verildi, vakitler ardı ardınca geçip gitti. Kimileri huzurda emre amade… Kimi ateşlere uçan pervane…

Oysa ne izler bıraktı birileri şu hayatta. Bir ömre bin ömür sığdıranları düşün. Kısa gibi görünen hayatına, ciltler dolusu tecrübe kazıyanları… Acılarla bezenmiş yılları yiğitçe ağırlayanları, çileyi vakarla uğurlayanları düşün. Gençliği ipek elbiselerle geçtiği halde, ölürken üzerini kapatmayan hırkasıyla ölüme gülümseyen Musab (R.A)ı, İslam bayrağını, kopan kollarına rağmen taşıyan Cafer (R.A)’i düşün… Alnı secdelerde ümmet için ağlayanları, ALLAH için bir ömrü adayanları düşün…

Sızlanacak kadar vaktin yok ki senin. Bahaneler şeytanın oyuncağıdır. Onları bir kenara bırak. Hedefine ulaşamasanda en azından gayret et, çaba göster, kendini Yaradanına ispat et. “Yapabildiklerim bunlar” de, “elimden bu kadarı geliyor” de, “uğraştım didindim, boş durmadım” de.

“Ama” ların ardına sığınma artık!

“Çünkü” lerin maskarası olma!

''ALINTI''

[su damlası]