Kuranı Kerimdeki duraklama (secavend) harflerinde nasıl okunmalıdır?

[Hazan Mevsimi]

Kuranı Kerimdeki duraklama (secavend) harflerinde nasıl okunmalıdır?

Kur’an-ı Kerim’i okurken rastladığınız secavend denilen remz (işaret) harfleri ve ne mânâda kullanıldıklarını faydalanacağınız ümidiyle aşağıya kaydediyorum.

“Cim”: Durmanın caiz olduğuna işaret eder ki böyle yerlerde durmak da geçmek de câizdir. Fakat durmak, daha evlâ(iyi)dır.

“Tı” : Durmanın mutlak olduğuna işaret eder ki –lâzım ve câiz gibi- bir kayıt ile sınırlandırılmamış demektir. Böyle yerlerde, üzeride durulan kelimenin sonrasından okumağa başlanırsa, mânâ güzel olur.

“Mim”: Durmanın lâzım olduğuna işâret eder ki geçilirse mânâ bozulur demektir.

“Ze” : Mücevvez alâmetidir ki geçmek evlâ (iyidir) demektir.

“Sâd”: Murahhas alâmetidir ki nefes daralırsa durulabilir demektir.

“Gâf”: “Gad gile” alâmetidir ki, bazı kurrâ (kıraat alimleri) durmakla beraber, geçmek evlâ demişler.

“Gif”(Gaf ile Fe’nin bitişik yazılışı): Dur mânâsınadır ki durmak evlâdır demektir.

“Kâf”: Kezâlik’ten ibarettir ki kendisinden evvel geçen rumuzun hükmüne işârettir(Yani kendiden önceki secavendde ne yapıldı ise bunda da aynısı tekrar edilir).

“Lâmelif”: Durmamağa işarettir. Fakat nefes daralırsa durulur. Sonra o kelime veya gerisinden tekrar edilerek geçilir. Ayet sonlarındaki “Lamelif” işareti ise, mânânın tamam olmadığına işaret olup durmağa mani değildir. Aynı zamanda, ayet başına da işaret ettiğinden, böyle yerlerde durulması sünnettir, (üzerinde durulan kelimenin) tekrar edilmesine gerek yoktur.

“Ayn”: Bazı ayet sonlarında olup rukü’a işaret eder ki hatm ile teravih namazı kılanlar, buralara gelince rukü’a varırlar.

Bazı yerlerde de (.:_______:.) gibi peşpeşe üç noktalı işaretler vardır ki bunlara vakf-ı muâneka
ve vakf-ı murâkabe denir. Bunların her ikisinde değil de yalnız birisinde durmak lâzımdır. Çünkü her ikisinde de durulursa mânâ tamam olmaz.

Ayet ortalarında bu işaretlerin olmaadığı yerlerde zaten durulmaz. Eğer nefesimiz daralır da durmak icab ederse üzerinde durulan kelimeden veya evvelinden başlayarak okumağa devam edilir.

Kur’an-ı Kerim’de durmanın vacıp(farz) veya haram olduğu bir yer yoktur.Bununla beraber durulması caiz olmayan yerlerde kasten duran bir kimse, -mânâ bozulacağından- âsî ve günahkâr olur ki bunu da hiçbir mü’minin yapacağı tasavvur olunamaz.

[Emekdar Üye]

faydalı konu teşekkürler.

[Hazan Mevsimi]

çok sevindim faydası olduguna sagolun

[Medineweb]

Kur’an-ı Kerim'de, kelimelerin üstünde ve altında bazı işaretler vardır ki bunlara "secavent(durak)" adı verilir.

Bu işaretler şunlardır:


م Mim: Muhakkak durmalıdır. Durmak vâcib, geçmek haramdır. Durulmayıp geçilirse anlam bozulur.

طTı: Durmak gerekir.

ج Cim: Geçmek de durmak da câizdir fakat durmak daha iyidir.

ز Ze: Geçmek de durmak da câizdir fakat geçmek daha iyidir.

ق Gaf: Geçmek de durmak da câizdir fakat geçmek daha iyidir.

لا Lâmelif: Durulmaz! Bulunan yerde durulursa, önceki kelime ile birlikte tekrar okunur. Âyet-i kerime sonunda durunca, tekrar edilmez.

قف Gıf: Durmak daha iyidir.

ص Sad: Durmakta mahzur yoktur.

صلي Sad-Lam-Ya: Geçmek daha iyidir.

صلح Sad-Lam-Ha: Geçmek de durmak da câizdir.

ع Ayn: Bazı âyet-i kerimelerin sonunda bulunur. Namazda okunursa bu işaret bulunan yerde rukûya gitmek iyi olur.

ك Kef: Kezalik demektir. Kendisinden önce hangi secavent geçmişse, bu da öyle demektir.

Üç nokta: Bu üç noktanın birisinde durulur. Eğer üzerinde üç nokta bulunan birinci kelimede durulursa, üç nokta olan ikinci kelimede durulmaz. Birinci kelimede durulmamışsa, ikincide durulur. Her ikisinde de durmamak veya her ikisinde de durmak câiz değildir. Örnek: Kadr sûresi sonu


Kelime Altında Bulunanlar

قصر Kasr: Bu kelimenin bulunduğu yerler kısa okunur.

مد Med: Bu kelimenin bulunduğu yerler uzun okunur.

سكته Sekte: Bu kelimenin yazıldığı yerde, kısa bir zaman nefes alınmadan durulur. Durulmadan geçilirse, anlamı bozulur. Kur’an-ı kerimde dört yerde sekte vardır.

ادغام ıdgam: Kelimenin yazıldığı gibi değil de, idgam ile okunur. Kelimelerin altında yazılı olan idgam, Kur’an-ı kerimde, yalnız Hud suresi 42. âyetinde vardır. Burada, (ırkeb me’anâ) yazılır ise de, (ırkemme’anâ) okunur.

س Sin: Sad harfinin altına yazıldığı yerlerde "sad" harfi "sin" gibi okunur.


اماله ımale:Yalnız Hud suresinin 41. âyetinde geçer. Mecrahâ kelimesinin altında imâle yazar. Buradaki ra harfi, üstünden esreye doğru meyillendirilerek okunur. Mecrihâ diye okunmaz. Okunuşunu, bilen birisinden öğrenmek gerekir.


تسهيل Teshil: Kolaylaştırmak demektir. Birbirini takip eden iki hemzeden ikincisi, "elif" ile "he" sesi arasında yumuşak olarak okunur.

[enderhafızım]

Secaventler (Duraklar, özel işaretler)



Mim: Muhakkak durmalıdır. Durmak vâcib, geçmek haramdır. Durulmayıp geçilirse anlam bozulur.

Tı: Durmak gerekir.

Cim: Geçmek de durmak da câizdir fakat durmak daha iyidir.

Ze: Geçmek de durmak da câizdir fakat geçmek daha iyidir.

Kaf: Geçmek de durmak da câizdir fakat geçmek daha iyidir.

Lâ: Durulmaz! Lâ bulunan yerde durulursa, önceki kelime ile birlikte tekrar okunur. Âyet-i kerime sonunda durunca, tekrar edilmez.

Kıf: Durmak daha iyidir.

Sad: Durmakta mahzur yoktur.

Sad-Lam-Ya: Geçmek daha iyidir.

Sad-Lam-Ha: Geçmek de durmak da câizdir.

Ayn: Bazı âyet-i kerimelerin sonunda bulunur. Namazda okunursa bu işaret bulunan yerde rukûya gitmek gerekir.

Kezâlik demektir. Kendisinden önce hangi secavent (durak) gelmişse, bu da böyle demektir.

Üç nokta: Bu üç noktanın birisinde durulur. Eğer üzerinde üç nokta bulunan birinci kelimede durulursa, üç nokta olan ikinci kelimede durulmaz. Birinci kelimede durulmamışsa, ikincide durulur. Her ikisinde de durmamak veya her ikisinde de durmak câiz değildir. Örnek: Kadr sûresi sonu

Kasr: Bu kelimenin bulunduğu yerler kısa okunur.

Med: Bu kelimenin bulunduğu yerler uzun okunur.

Sekte: Bu kelimenin yazıldığı yerde, kısa bir zaman nefes alınmadan durulur. Durulmadan geçilirse, anlamı bozulur. Kur'ân-ı Kerim' de 4 yerde vardır.

İdgam: Kelimenin yazıldığı gibi değil de idgam ile okunur. Yalnızca Hud sûresi 42. âyetinde vardır. "irkeb meanâ" yazılır ise de "irkem meanâ" diye okunur.

Sin: Sad harfinin altına yazıldığı yerlerde "sad" harfi "sin" gibi okunur.

İmâle: Yalnızca Hud sûresinin 41. âyetinde bulunur. Burada "mecrâha" kelimesinde "ra" harfi 'üstünden esireye' doğru meyillendirilerek okunur.

Teshil: Kolaylaştırmak demektir. Birbirini takip eden iki hemzeden ikincisi, "elif" ile "he" sesi arasında yumuşak olarak okunur.

[ebumucahid]

Allah c c razı olsun

[Mihrinaz]

Secavend harfleri ve bu duraklarda Kur'an okurken nasil durulacagı çok guzel anlatilmis Allah razi olsun..

[yaprakela]

bu hafta ki dersimiz tecvid ..
Not alayım yarın ..
Belki defterime eklemek istediğim cümleler olabilir
Çok yararlı bilgiler teşekkürler