Nefsine Karşı Uyanık OL !!

[Nesli_Nur]

Nefsine Karşı Uyanık OL !!

Nefsine Karşı Uyanık OL !!

Nefs cehennemdir

Nefis insanı daima helake sürükler. Kulun Allah-u Teala’ya karşı üns ve muhabbetini azaltır. Peygamberimizin sallallahu aleyhi vesellem “Ya Rabbi! Göz açıp kapayıncaya kadar, hatta ondan daha az bir zaman bile bizi nefsimizin eline bırakma!” duası, nefsin, insanın helak olmasındaki etkisini bize gösterir.

Hz. Mevlana rahmetullahi aleyhi şöyle anlatıyor: “Nefis cehennemdir. Cehennem ise bir ejderhadır. Ona deryalar dökülse sönmez. Yedi deryayı içse bu, yine onun hararetine tesir etmez. Taşlar ve taş yürekli kâfirler, ağlayarak ve mahcup olarak cehenneme girerler. Nefis kötüdür. Çünkü o cehennemin bir parçasıdır. Küllün (bütünün) tabiatı cüzlerde de (parçalarda da) caridir (görülür). Safları dağıtanı arslan sanma. Asıl nefsini ezebilen arslandır.

Nefis ejderhasını ölü sanma. Eline imkân geçmediği için donmuş gibi duruyor. O donmuşken senin esirindir. Kurtulursa seni yer. Onu mat et de mat olmaktan kurtul. O acımaya layık değildir, merhamet etme. Şehvet güneşi diridir, sakın ondan. Üzerine vurdu muydu, yarasalarını doğan gibi uçurur. Mücahid ol, onunla vuruş. Merd ol, Allah seni vuslatıyla mükâfatlandırsın.”

Nefsi muhalefet kılıçlarıyla kesmek gerekir. Kendisini nefis canavarına teslim eden, emirlerine karşı gelmeyip ona tabi olan insanı, nefsi cehenneme sürükler. Nefis için hayra götüren bir yol yoktur. Belaların başı, rezaletin kaynağıdır.

İnsanı zaaflarının putperesti eder

Akıl galip olursa nefsin zayıflar. Zira ağır biniciden eşek halsiz düşer. Aklın hususiyeti, neticeyi düşünmektir. Nefis ise akibeti düşünmez. Aklın nefse mağlup olursa nefis olur. Bu heva ve hevesler sadece hali görür; akılsa ileriyi, kıyameti düşünür...

Sonunu düşünmeyen adam değildir. Bir akıl ile aklın dost olunca kötü işe ve kötü söze mani olur. Fakat nefis, başka bir nefse dost olursa cüzi akıl, atıl kalır ve bir işe yaramaz. Nefis, başka bir nefisle dost olursa karanlık artar, yol gizlenir. Uyku ve yiyip içme şehveti zayıflayınca yüce aklın şehveti kuvvetlenir.”

Nefis, insanı aşırı emellerle ve dayanaksız kuruntularla aldatır. Devamlı boş şeyler ister. Onun her şeyi mesnedsiz ve batıldır.

Hz. Mevlana anlatmaya şöyle devam ediyor: “Bu aşağılık nefis, fani kazançları istemede. Aşağılık şeyleri kazandığın yetişir artık, insaf yetişir. Aşağılık nefis, şerefli şeyler kazanmak isterse bile bunun ardından hile ve düzen eyler. Allah korkusuyla nefsani meyilleri terk edince, sana cennet ırmakları layık olur. Şüphe yok ki hevayı terk etmek acıdır ama Hak’tan uzaklaşmak daha acıdır. Kılavuzu karga olan canın varacağı yer mezarlıktır! Sen de nefis kargasına tabi olma! O’nun gideceği yer mezarlıktır. Bağ bahçe değil. Suçlu; şerefli akıl değil, nefistir. İtham olunan histir, latif nur değil. Nefis sofestaîdir. Kılıçla vur, öldür. Delil gösterme, anlamaz, ona kılıç gerek!

Hakk’ın ipi nedir? Hevayı ve hevesi terk etmektir. Zira heva, Ad kavmi için kasırga kesilmiştir. Halkı, zindana düşüren, kuşun kanadını bağlayan sadece nefsanî meyillerdir. Balığı kızgın tavaya düşüren, ırz ehlini hayâsız eden, hep hırs ve heveslerdir. Şahnenin hışmının ateş gibi yanması, çarmıh ve darağacının korkunçluğu hep heva ve hevestendir.”

Nefsinin her isteğine cevap vermeye çalışan insan, şu kısacık ömrünü ve ebedi hayatını mahveder. Arzular mihrap ve kıble haline gelince insan da zaaflarının putperesti olur. İnsanın, aklı nefsine hükmederse vezir, nefsi aklına hükmederse rezil olur.

Nefis, buğdayı akrepten fark edemeyince heves denizinde boğulur gider. Nefsini heva ve hevesten menedenin kalp gözü, sırlara aşina olur. Heva ve şehvet, yol kesicidir. Zira onlar, Allah yolundan azdırırlar. Bu nefis putu, eğer kırılmazsa ondan diğer bir put doğar. Nefis putu putların anasıdır.




Ey arzu ve heveslerini gönlünde, dilinde tazelendiren sen, kalbinde imanını tazelendir! Tazelenen arzu ve heves, imanı zayıflatır. Bu hevesten hakiki sadakat kilidi olmaz. Heva ve hevesten geç! Can burnun gayb rayihasından feyzlensin. Zira heva ve hevesin, dimağını ifsat, miski ve amberi berbat eder. Her muhannes (kadınlaşmış erkek) nefsiyle savaşamaz. Eşeğin arkasına öd yakmak, misk sürmek layık değildir.”

Şehvetlerinin terkinde sadakatleri görülenlere, Allah-u Teâla bütün işlerinde yardımcısı ve hamisi olur. Yüzünü dünyaya dönmüş olanın, ahiret âleminden nasibi yoktur. Gönül Allah’ı anmaktan uzak olursa mel’un şeytan, insana dost ve yoldaş olur.

“Nefsin öldür de cihanı dirilt!”

Hz. Mevlana Mesnevi’sinin başka bölümlerinde şöyle devam eder: “Nefsini öldür de cihanı dirilt. Çünkü o katildir, sen onu köle bil. Nefsinle meşveret edersen iyi olan şey, onun dediğinin zıddıdır. Meşverette nefsin hile yapar. O her ne derse aksinde kemal vardır. Nefsini öldürmekle murada erersin. Bir tek düşmanın kalmaz. Hepsi sana dost olur. Varlığını terk edenlere gök de, güneş de, ay da dost olur. Putperest nefsini kahredenin güneş de, bulut da emrine mahkûm olur. Zira gönül mumu alevlenmiş olanı güneşin ateşi yakmaz. Nefis, pek çok övülmekle Firavun gibi asi olur. Nefsini alçaltmayan yardımsız kalır. Gücün yettikçe kul ol, sultan olma. Âdem aleyhisselam nefis zevkine bir adım attı; onun yüzünden cennet ayrılığı boynuna halka oldu.”

Kötülüğü emreden nefis, insana İblis’ten daha düşmandır. Şeytan ancak nefsin heva ve azgın istekleri yolu ile insan üzerinde baskı kurabilir. Şeytan insanın günah sahibi olmasını, kalbi ve diğer organları ile günah işlemesini, böylece Allah-u Teâlâ’ya asi olmasını ancak nefsi sayesinde yapabilmektedir.

Hz. Mevlana nefsi anlatırken şunlarla devam eder: “İçinde gizli akla mani, canına hasım düşmanın var! Bir an kertenkele gibi saldırır. Sonra yılan gibi deliğe kaçar! Gönlünde de onun için delikler var. Her birinden hileyle baş gösterir. Nefislerdeki şeytanın, zaman zaman gizlenip bir deliğe gitmesine, “Hunus” denir. Onun gizlenmesi kirpiye benzer. O da zaman zaman başını çıkarır, sonra çekip gizlenir. Cenab-ı Hak ona “Hannas” demiştir.

“Tıpkı kirpinin başına benzer. Kirpi, zalim avcının korkusundan başını çekip gizler. Fırsat bulunca da başını çıkarıp bu hilesiyle yılanı bile mağlup eder. Nefsin, içinden yolunu kesmeseydi, yol kesiciler seni nerede bulurlardı? O şehvetin, o tazyik edici memurun yüzünden kalb, hırsa, tamaha esir olmuştur. O memur yüzünden sırrın faş olup bu memurlar da seni kahretmek için yol buldular.

“Hadis-i şerifte şu güzel nasihat denmiştir: “Düşmanlarınızın en kuvvetlisi içinizdedir.” Bu düşmanın palavrasını dinleme. Zira o, İblis inadıyla saldırır. Seni dünya meyline alıştırıp ebedi azabı sana önemsiz gösterir. Şüphesiz kötü nefis, yırtıcı bir kurttur, onun için her arkadaşa bühtan etme (iftira atma)! Sapıklıkta yüzlerce kel için külah bulunur. Nefis, sefahat dolu çirkin ve kâfirdir.




“O sebepten dostça söylüyorum; köpeğin boynundan zincirini çıkarma! Köpek, terbiye de edilse yine köpektir. Nefsi aşağıla, zira o kötü damarlıdır. Aşağılık cismi temizlemek farzdır. Taif derisi gibi Süheyl yıldızının ışığından faydalan. Böylece Süheyl, cismini arıtır, dostun ayağına çizme olursun…”

Nefis mutlaka şerre meyleder. İnsan yaşadığı müddetçe nefsiyle cihad halinde olmalıdır. Büyük cihadın mükâfatı da büyüktür. Nefse muhalefet etmek, onun düzelmesine vesile olacak bir harekettir.

FİLİZ KONCA