Namdar Rahmi Karatay Şiirleri

[KEVİR]

Namdar Rahmi Karatay Şiirleri

Şair. Gerçek adı Mehmet Namdar olan ve 1896 yılında Konya’da doğan usta şair, soyadını da yine aynı yerde bulunan Karatay Türbesi’nden esinlenerek almıştır. Hukuk Mektebi’nde okumuş, daha sonra ondaki yeteneği gören bir maarif müfettişinin aracılık etmesiyle, birkaç arkadaşıyla birlikte Fransa’ya gönderilmiştir. Paris’te Sorbonne Üniversitesi’nin Felsefe bölümünü bitiren Karatay, yurtdışına gitmeden önce de, döndükten sonra da Anadolu’nun çeşitli okullarında öğretmenlik yapmıştır.
Felsefi Meslekler Sözlüğü, Namık Kemal ve İdealizmi, Yazma Dersleri, Kitaplarımın Hikayesi, Geçti Bor’un Pazarı gibi eserleri vardır.1953 te ölmüştür. Hicivleri ile ünlüdür.

Geçti Borun Pazari

Basta kavak yelleri estiği günler hani?
Umduğumuz neşeler, şerefler, ünler hani?
Beklenilen alaylı, şanlı düğünler hani?

Servi gibi ümitler dondu birer iğdeye,
Geçti Bor`un pazarı, sur eşeği Niğde`ye!

Sende cevher var imiş, onu herkes ne bilsin?
Kimler böyle züğürt un huzurunda eğilsin?
Söyle bir dairede müdür bile değilsin,

Ne çıkar öğrenmişsin mesahası (piy) diye,
Geçti Borun pazarı sur eşeği Niğde`ye

Bilmem ki ne olmaktı senin gayen, maksadın?
Fare gibi kitaplar arasında yaşadın,
Ne dans ettin, eğlendin, ne de sevdin kız, kadın,

Kim dedi ey serseri gençliğine kıy diye?
Geçti Bor`un pazarı, sur eşeği Niğde`ye!

Gönül ne çalgı ister, ne eğlence, ne de dans,
Ne güzel kadınların önlerinde reverans,
Kapandıkça kapandı bunca yıldır kahpe şans,

İhtiyarlık gölgesi perde çekti dideye,
Geçti Bor`un pazarı, sur eşeği Niğde`ye!

Fırsatı iyi kolla, olma sakin dangalak,
Genç iken vur partiyi, durma, ye, keyfine bak,
Sonra iç şampanyalar, viskiler, bardak bardak,

Dokunuyor üç kadeh simdi bizim mideye,
Geçti Bor`un pazarı, sur eşeği Niğde`ye!

Hasan`in böreğine vaktinde yetişmeli,
Hiç durmadan gövdeye atıştırıp şişmeli,
Yanıp da kavrulmadan mükemmelen pişmeli

Sonra seni almazlar hiçbir yere çiğ diye
Geçti Bor`un pazarı, sur eşeği Niğde`ye

[KEVİR]

Salla Başını, Al Maaşını


Ey inleyen zavallı; bulmuşsun kırk yaşını
Kazanmak istiyorsan bu hayat savaşını
Yemelisin hakikat denen zehir aşını !

Ne derlerse hu deyip hemen salla başını
Gerdan kır, belini bük, her ay al maaşını

Tatar ağası gibi öyle dolaşma yaya,
El oğluna baksana ne ar kalmış, ne haya !
Sen de bulup bir dayı hemen arkanı daya!

O ne derse hu deyip hemen sallabaşını,
Gerdan kır, belini bük her ay al maaşını!

Kör kadıysa şehla de, incitme düztabanı,
Düşküne ver nasihat, kodamana arkanı!
Zengin ol sen de aşır her dağdan arabanı!

Tekerine taş korlar sallamazsan başını,
Dilini tut uslu dur, her ay al maaşını!

Bir kalantor görünce yerlere kadar eğil,
El pençe ol, divan dur, bu şerefsizlik değil!
Uşaklığını meziyet, riyayı fazilet bil!

Kim ne derse desin hemen sallabaşını
Gerdan kır, belini bük, her ay al maaşını!

Tıkamış kulağını herkes hakkın sesine,
Bir cevahir kutusu olsan kimin nesine?
Seni feda ederler elin çingenesine!

En iyisi hu deyip sallabaşını
Gerdan kır, belini bük, her ay al maaşını!

Şeflerle iyi geçin, amirle bul arayı,
Azıcık sen de öğren dalgayı, dubarayı,
Bırakıver kanasın vicdan denen yarayı!

Ne derlerse desinler hemen sallabaşını,
Gerdan kır, belini bük, her ay al maaşını!

Köpeklerle boğuşma, tepişme katırla,
Hamamda kavga olmaz sütü bozuk hatırla!
Kulağına küpe yap, bu sözümü hatırla ;

Kim ne derse hu deyip sallabaşını,
Gerdan gır, belini bük, her ay al maaşını!

Diyorlar ki taç bile baş eğilmezse konmaz,
Önünde eğilirsen kılıç bile dokunmaz!
Dik durdukça bir başa devlet kuşu konmaz!

Bu dünyada kaide sallamaktır başını,
Eğil, bükül, gerdan kır, her ay al maaşını!

Bir güvercin eder mi atmacalarla yarış?
Öğrenmedin dünyayı gezdin karış karış !
Gel vazgeç bu sevdadan, haydi kervana karış!

Ne derlerse hu deyip hemen sallabaşını,
Sürüden ayrılma ki versinler maaşını!

Artırmaya konmuştur terfiler maliyede
Bu usulle yapılır nakiller saniyede,
Söylesen de faydasız Vali`y-i ali`ye de

En iyisi hu deyip hemen salla başını,
Uslu dur, dilini tut, her ay al maaşını!

İrtikâpla irtişa sanma ki güç bir iştir
İlmini bilen için ismi alış veriştir!
Usulünü öğren de bu nimetten veriştir!

Her lokmada hu deyip hemen sallabaşını,
Uslu dur, dilini tut, her ay al maaşını!

Bir soğan soyulurken yaşarıyor da gözler,
Vatandaş soyulurken, aldırmıyor öküzler!
Hayâdan eser yoktur nafile bu sözler!

Beyhude inat etme hemen sallabaşını
Dilini tut, uslu dur, zıkkımlan maaşını!

[KEVİR]

Poker Destanı


Keşiş’in eteğinde yasadım keşiş gibi
Bir lokma, bir hırkaya hu! Diyen derviş gibi,
Arasıra destanlar yazarım bir iş gibi,

Bu âleme maksatsız, seyr-için gelmiş gibi
Harcadım hayatımı beş paralık fiş gibi.

Bu hayat pokerinde bize ancak pas düştü
Elime per gelmedi, ellere fulaş düştü,
Şimdi artık mahvolan ömrüm için yas düştü,

Yoksulluk, kimsesizlik çöktü kara kış gibi,
Harcadım hayatımı beş paralık fiş gibi.

Bu oyunda ben neyim? Tam mahvolmuş bir adam,
Kiminde kare-vale, kiminde var kare-dam,
Bir blöfle rest dedim, yıkıldı başıma dam,

Umutlarım önümde devrildi kiriş gibi,
Harcadım hayatımı beş paralık fiş gibi.

Ne kazançlar ummuştum girerken bu oyuna,
Üstün eller vurdular, hiç durmadan boyuna
Şimdi tamam benzedim kurbanlık bir koyuna,

Herkes tapınıyorken kendine fetiş gibi,
Harcadım hayatımı beş paralık fiş gibi.

Hep zarara uğradım, oynadımsa kaç seans,
Ben pot dedim, başkası yaptı beş misli rölans,
Kör olsun, uğramadı bir kerecik kahpe şans,

Bütün meziyetlerim battı bana şiş gibi,
Harcadım hayatımı beş paralık fiş gibi.

Saadet uma uma geçti ömrün yarısı
Bilmem niçin düşmüyor başımıza darısı,
Balarısı olmadım, oldum eşek arısı,

Herkes çalım satarken canlı bir afiş gibi,
Harcadım hayatımı beş paralık fiş gibi.

[KEVİR]

Karamanın Koyunu

Oğul sana bir öğüt vereyim, dinle beni,
Ağzını açma sakın açarsan aç keseni,
En candan bildiklerin tefe koyarlar seni,

Birer birer denedik olgununu toyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.

El oğlunu bilmezsin, o ne hin oğlu hindir,
Pamuk gibi görünür, granitten çetindir,
Arkandan kuyu kazar, dibi yoktur, derindir,

Açılma el oğluna anlamadan soyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu

Senin aybını arar el oğlu bir iş gibi,
Arkanda dolaşırlar sanki müfettiş gibi,
Bırakırlar ortada seni bir ibiş gibi,

Öğretirler dünyanın körfezini koyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.

Doğruyu görürsen de ulu orta anlatma,
Bağır, çağır, nara at, fakat sakın taş atma,
Elini uzat amma, boynunu hiç uzatma,

Sana ölçü verirler, uzatırsan boynunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.

Ne tilkiye eğri bak, ne de kurtlarla yarış,
Ne etlisinden bahset, ne sütlüsüne karış,
Ağzını açık korlar sonra senin bir karış,

Nene gerek elin üç keçi, beş koyunu,
Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu.

[KEVİR]

Âşıklık Ne Halına

Gönül sen ne sersemsin, ne körsün, ne sakarsın,
Yulaksız bir su gibi her güzele akarsın,
Neye sebepsiz yere yüreğini yakarsın,

Göz koymaktan ne çıkar elin günün malına
Çapıtına çuluna, aşıklık ne halına.

Bu kara bahtını sen kambur gibi taşırsın,
Bir de topal eşekle kervana karışırsın,
Eller arabasını dağdan dağa aşırsın,

Senin her gün bir kambur yüklenirken dalına,
Çapıtına çuluna, âşıklık ne halına.

Bunca yıl uma uma eridin bir mum gibi,
Bu umut mabudunu bekledin kayyum gibi,
Karardıkça karardı kara baht kurum gibi,

Bundan sonra devam et yine bakla falına,
Çapıtına çuluna, âşıklık ne halına.

Eller aştı denizi, oturdun mu sen şapa,
Herkesin yolu düz de seninki neden sapa,
Kulaklarını tıka gözlerini de kapa,

Bakma elin etine, kaymağına, balına,
Çapıtına çuluna, âşıklık ne halına.

Birisi yakalamış suna gibi bir kızı,
Öteki her gün sarar başka güzel yıldızı,
Senin içinde yanar hiç olmayan bir sızı,


Güzeller geçer gider hep salına salına
Çapıtına çuluna, aşıklık ne halına.

Bu atalar sözüdür: Kim kazana kim yiye,
Gönül bağlamamalı bu dünyada her şeye,
Ah şu güzelin kaşı, vay gözü diye diye,

Ömrün dönüp gidecek bir yılan masalına
Çapıtına çuluna, âşıklık ne halına.

[Emekdar Üye]

İşte Geldik Gidiyoruz...
Ne beklerdin, ne buldun sen yeryüzünde hey serseri?
Bilinir mi böyle yerde bir kimsenin öz değeri?
Unut arık bunca yıldır tükettiğin emekleri,

Devlet kuşu konsa bile istemem ben bundan geri,
İşte geldik gidiyoruz, şen olasın Halep şehri.

Sen pişirdin, sen yuğurdun, elin hamur karnın açtır,
Kursağına düşen en son tuzsuz, yağsız bulamaçtır,
Kimse bilmez kim kazanır bu oyunda, bu bir maçtır,

[Huzurİslam]

Âşıklık Ne Halına

Gönül sen ne sersemsin, ne körsün, ne sakarsın,
Yulaksız bir su gibi her güzele akarsın,
Neye sebepsiz yere yüreğini yakarsın,

Göz koymaktan ne çıkar elin günün malına
Çapıtına çuluna, aşıklık ne halına.

Eline sağlık kevir hocam...

[TÜRKcan]

mim__nun Üyemizden Alıntı

Ne beklerdin, ne buldun sen yeryüzünde hey serseri?
Bilinir mi böyle yerde bir kimsenin öz değeri?

Ne bekledik ne bulduk???
Oysa ben bunlar için gelmemiştim seni özledim Ya Resullulah!!!