AYDINLIKTAN,KARANLIĞA ÇAĞIRANLAR[tağutlar]

[bilinmez]

AYDINLIKTAN,KARANLIĞA ÇAĞIRANLAR[tağutlar]

İbni Cerir Taberi şöyle dedi:

“Bana göre tağuta verilecek en doğru mana; Allah (c.c)’a karşı haddini aşan ve Allah (c.c)’tan başka kendisine zorla veya gönüllü itaat edip bağlanılarak ibadet edilendir. Kendisine ibadet edilen bu varlık bir insan olabileceği gibi şeytan, put veya herhangi bir şey de olabilir.” (Taberi Tefsiri)

İmam Kurtubi şöyle dedi:

“Tagut; kahin, şeytan ve sapıklıkta öncü olan kimselerdir.”(Kurtubi Tefsiri c: 3 s: 282)

Kurtubi bir başka yerde şöyle dedi:

“Tağutu reddedin”, demek; “şeytan, kahin, put ve bunlar gibi Allah (c.c)’tan başka ibadet edilen ve sapıklığa çağıran herşeyi terkedin” demektir.” (Kurtubi tefsiri c: 9 s: 10)

İbni Teymiye şöyle dedi:

“Tağut Fa’lut kalıbında olup tugyandan türemiştir. Tuğyan ise haddi aşmaktır. Bu ise zulüm ve haksızlıktır. Allah (c.c)’tan başka kendisine ibadet edilen kişi, eğer buna razıysa tağut olmuştur.(Tagutun tarifiyle ilgili burada sınır konulmasının sebebi Allah (c.c)’tan başka kendilerine ibadet edilen nebi ve salih kişileri istisna etmek içindir. Zira onlar, hiç bir şekilde kendilerine ibadet edilmesine razı değildirler. Bu sebeble onlar tagut olarak isimlendirilmezler. Fakat bu kimselere ibadet eden kimseler reddedilir ve tekfir edilirler.) Bu sebeble Rasulullah (s.a.s), putları tağutlar olarak isimlendirmiştir. Sahih bir hadiste Rasulullah (s.a.s) şöyle dedi:

“Tağutlara ibadet edenler (ahiret gününde) tağutların peşine düşerler.”

Allah (c.c)’a isyan konusunda, hidayet ve hak dinin dışında, kitab ve sünnete muhalif olarak kendisine itaat edilip, bağlanılan her yol tağuttur. Bu sebeble Allah (c.c)’ın kitabı dışında hüküm veren ve kendisine muhakeme olunan kişiye tağut ismi verilmiştir. Firavun’a da işte bu sebeble tağut denilmiştir.” (Fetvalar c: 28 s: 200)

İbni Kayyım şöyle dedi:

“Tağut; kendisine ibadet edilme, bağlanılma ve itaat edilme konusunda haddini aşan kul demektir. İnsanların tağutu; Allah (c.c) ve rasulünün kanunlarıyla hükmetmeyen, Allah (c.c)’tan başka kendisine muhakeme olunan, ibadet edilen ve Allah (c.c)’ın emrine dayanmaksızın ve Allah (c.c)’a itaat etmeksizin zatı için tabi olunanlardır. İşte alemlerin tağutu bunlardır. Bunları düşünür ve insanların durumuna bakarsan, insanların çoğunun Allah (c.c)’a değil, tagutlara ibadet ettiğini, Allah (c.c) ve rasulünün hükümlerine değil tagutların hükümlerine muhakeme olduğunu, Allah (c.c) ve rasulüne değil, tağuta itaat edip tabi olduklarını görürsün.” (A’lamu’l Muvakkiin c: 1 s: 50)

Burada şunu ifade etmeden geçmeyeceğim:

“İbni Kayyım’ın, zamanındaki yani 700 sene önceki insanların çoğu hakkındaki görüşü böyleyse, bizim zamanımızın insanlarını görseydi acaba onlar hakkındaki görüşü nasıl olurdu?

İmam Şankıtiy şöyle dedi:

“Özet olarak; Allah (c.c)’tan başka ibadet edilen her şey tağuttur ve bu konuda en büyük payı şeytan alır. Allah (c.c)’ın şu ayette buyurduğu gibi:
“Ey Adem oğlu! Ben size, şeytana ibadet etmeyin diye bildirmedim mi?”(Yasin: 60) (Edva’ul Beyan c:1 s: 228)

İmam Abdurrahman el Batin şöyle dedi:

“Tağut; Allah (c.c)’tan başka ibadet edilenlerin, sapıklıkta öncü olanların, batıla çağıran ve onu iyi gösterenlerin hepsidir. Allah (c.c) ve rasulüne zıd olan hükümlerle insanlar arasında hüküm verenler, kahin ve sihirbazlar, sapık ve yalan hikayeler uydurarak insanları mezarlara ibadet etmeye çağıran mezar bekçileri, hizmetçileri ve koruyucuları aynı şekilde birer tağuttur. Bu tağutların aslı ve en büyüğü ise şeytandır. Şeytan en büyük tağuttur. Allah (c.c) daha iyi bilir.” (Ed-Durerus Seniye c: 2 s: 103)

Şeyh Muhammed Hamid el Fıkhi şöyle dedi:

“Selef alimlerinin tagut hakkındaki sözlerinden şu anlaşılır: Tağut; Allah (c.c)’a ibadet etmeyi, dinde ihlaslı olmayı, Allah (c.c) ve rasulüne itaat etmeyi engelleyerek başka yönlere sevkedendir. Bu, cin ve insanlardan şeytanlar olabileceği gibi, ağaç, taş ve başka şeyler de olabilir. İslam şeriatine muhalif kanunlarla hükmetmek, insanın kan, mal ve ırzları konsunda hüküm vermek için konulan bütün kanunlar, Allah (c.c)’ın şeriati olan hadleri kaldıran, faizin, zinanın ve içkinin haramlığını iptal eden bütün beşeri kanunlar tagut kavramına girerler. Zaten böyle kanunların herbiri başlıbaşına birer taguttur. Aynı şekilde yazan kişinin niyeti ne olursa olsun, ister bilerek yazsın isterse bilmeden yazsın, haktan ve Rasulullah (s.a.s)’ın getirdiği şeriatten yüz çevirmek için yazılan her kitap da birer taguttur.”(Fethül Mecid kitabında dipnot s: 282, Dar’el Kutubil İlmiyye)

Süleyman b. Sehman (Süleyman b. Mısli b. Sehman b. Hamdan b. Malik b. Amir El Hat’ami: Hat’am kabilesindendir. Essekka köyünde doğmuştur. Sekka Ebhe’ye bağlı bir köydür. Suudi Arabistan’ın güneyinde bulunan Asir vilayetine bağlıdır. Hicri 1266 yılında doğdu. Meşhur olan hocaları; Abdurrahman b. Hasen, Abdullatif b. Abdurrahman, Hamed b. Atik, Abdullah b. Abdullatif. Hicri 1331’de kör oldu ve 1349’da vefat etti.) tagut hakkında şöyle dedi:

“Tagut; hüküm tagutu, ibadet tağutu ve itaat ve tabi olma tağutu olmak üzere üç türlüdür..” (Ed-Durerus Seniye c: 8 s: 272 mürtedin hükmü bölümü)

Yazılanların özeti olarak şöyle diyorum:

“Tağut; ibadetle ilgili en basit meselelerde bile olsa, Allah (c.c) dışında rızası sebebiyle kendisine ibadet edilendir. Sevgi, dostluk, düşmanlık, itaat, bağlanma, muhakeme olma, dua, korku, adak, namaz ve uluhiyyetle alakalı herhangi bir konuda kendisine ibadet edilen Allah (c.c) dışındaki her varlık tağuttur. Allah (c.c)’ın şeriatine muhalif olan bütün kanun ve şeriatlerin her biri birer tağuttur. Küfür, fesat ve sapıklıkta öncü olan herkes birer tağuttur.”