Tevhid ve İstikamet

[enderhafızım]

Tevhid ve İstikamet

TEVHİD ve İSTİKÂMET

Mustafa Ağırman

Geçen pazar günü yazdığımız yazıda “istikâmet” üzerinde durmuş, konu ile ilgili ayet ve hadisleri okuyucularımızın dikkatine sunmuştuk. Yazının sonunda , merhum Seyyid Kutub’un konu ile ilgili bir âyet-i kerimeyi tefsir ederken yazdıkları ile bağlamıştık. Bugünkü yazımızda da bu konuyu devam ettireceğiz.

İstanbul’un işgali günlerinde Anglikan kilisesinin “ İslâmiyet, fikre ve hayata ne getirmiştir?” sorusuna , o zamanlar “Dârü’l –hikmeti’l İslâmiyye âzâsı olan Bedîüzaman Saîd Nursî hazretleri “İslâm, fikre tevhîd; hayata istikâmet getirmiştir” diye cevap vermiştir.Bu cevap, çok doğru ve çok güzel bir cevaptır.

Hz. Peygamber efendimizin yaşadığı dönemde Arap yarımadasının Hicaz bölgesinde üç önemli şehir vardı: Mekke, Medine ve Tâif. Mekke’de Kureyş kabilesi , Medine’de Evs ve Hazreç kabileleri Tâif’te de Sakîf kabilesi otururdu. Medine’de ayrıca Yahudi kabileleri de vardı. Medine’ye yapılan Hicretten sonra Evs ve Hazreç kabilesine mensup olanların tamamı İslâm’ı kabul edip Müslüman olmuşlardı. Bunların içinde çok az sayıda münafık vardı. Mekke’de oturan Kureyş kabilesi de Mekke fethinden sonra Müslüman oldular.Hz. Peygamber, Mekke fethinden sonra Tâif’i kuşatmış fakat alamamıştı

İşin uzayacağını gören Hz. Peygamber, kuşatmayı kaldırmış ve Medineye dönmüştü. Kuşatmayı kaldırmadan önce Hz. Peygamber bir rüya gördü. Süt ile dolu büyük bir bardağı önüne koymuşlar, Rasulullah henüz içmeden bir horoz, kanadıyla bardağı devirmiş ve süt dökülmüştü. Hz. Peygamber, bu rüyayı Hz. Ebûbekir’e anlattı. O da ,bu sene Tâif şehrinin fethinin mümkün olmayacağı şeklinde tabir etti. Hz. Peygamber , “ben de öyle tabir ediyorum” diyerek bu kuşatmayı kaldırdı. Ashâb-ı kirâmdan bazıları , Hz. Peygamber’in Tâif’te oturan Sakif’lilere lanet okumasını istediler. Hz. Peygamber , bunu kabul etmedi; onların hidâyete ermesi için şu şekilde dua etti: “Allah’ım , Sakîf’e hidâyet ver , onları hidâyete ermiş olarak bizim huzurumuza getir.” Hz Peygamber’in bu duâsı kabul oldu. Aradan bir yıl geçmeden Sakîfliler kendi arzu ve istekleriyle Medine’ye gelerek Hz. Peygamber’in huzurunda İslâm dinini kabul ettiklerini beyân etti ve Müslüman oldular. Sakîf kabilesinin temsilcileri ile birlikte Medine’ye gelenlerden birisi de Süfyân b. Abdullah idi.

Süfyân b. Abdullah, bu görüşme esnasında Hz.Peygamber’den bir istirhamda bulunmuştu: “ Ey Allah’ın elçisi, bana İslâm’ı öylesine tanıt ki, onu bir daha senden başkasına sormaya ihtiyaç hissetmeyeyim.” Hz. Peygamber de, Süfyân’ın şahsında bütün ümmete şu ölmez, pörsümez ve solmaz ölçüyü veriyordu: “Allah’a inandım de, sonra da istikâmet üzere ol.”
Hz. Peygamber’in bu nefis ve veciz cevabı ile Kur’an-ı Kerim’deki âyetler arasındaki uyum pek açıktır. Bu âyetleri bir daha hatırlayalım.

“Rabbimiz Allah’tır diyenler, sonra da dosdoğru yaşayanlara melekler gelerek: Korkmayın , üzülmeyin, size vaad edilen cennetle sevinin. Biz dünya hayatında da âhirette de canınızın çektiği ve dilediğiniz her şey sizindir” derler. (Fussilet, 41/30-32)

“Rabbimiz Allah’tır diyenler, sonra da dosdoğru olanlar için ne korku vardır ne de hüzün. Onlar cennetliktir. İşlediklerinin karşılığı olarak cennette temelli kalacaklardır.” ( Ahkâf,46/13-14.)

Tek Allah’a inanan ve doğruluğu (istikâmeti) hayat prensibi edinenler için korku ve hüzün söz konusu değildir. Böylesi insanlar cennetliktir. İman ve istikâmet, ebedî mutluluktur. Buna tevhid ve istikâmet de diyebiliriz. İstikâmet yani dosdoğru olmak her şeyden önce hâlis bir tevhid inancına dayanmalıdır. Temelinde tevhid bulunmayan istikâmetten söz edilemez. Hayata istikâmet veren Allah’ın birliği inancıdır. Zira, gerek âyetlerde gerekse hadislerde “rabbim Allah” dedikten sonra “dosdoğru olmaktan” tan söz edilmektedir. Ancak hemen ifade edelim ki, “tevhid inancına sahip olan herkes, istikâmet üzere bir hayata sahiptir” de denilemez. Çünkü istikâmet, tevhidin zaruri neticesi değil; aksine tevhid, istikâmetin vazgeçilmez ön şartıdır.

Biz bu yazımızda, okuyucularımıza, bu asırdaki Müslümanların hem tevhid inancına sahip olmaları lazım geldiğini hem de dürüst olmalarını tavsiye ediyoruz.herkesin ve her şeyin bize düşman olduğu bu zamanda bir de biz dürüst olmaz ve dik duruş sahibi olamazsak inancımızın ve davamızın en büyük düşmanı bizleriz demektir. Lütfen , doğru ve dürüst olalım; İstikâmet sahibi olalım. İnancımız bunu gerektirmektedir. Yamuk, boş, eğri, kimliksiz ve kişiliksiz insanlardan çok çektik. Boş çuval gibi ayakta duramayan Müslümanların sürüden ne farkı var? Biz, sürü istemiyoruz. Kimlikli, kişilikli,şahsiyetli,onurlu insanların meydana getirdiği cemaat istiyoruz. İslâm ümmeti dediğimiz zaman akla kalabalık değil, cemaat gelir.

İstikâmet sahibi olan insanın kalbi,kafası, dili ve bütün organları mü’mindir; bütün vücudu iman etmiştir. Kalb, beden ülkesindeki tüm organların reisidir. Tek Allah’a iman edip dürüstlüğü benimseyen bir kalb, diğer organları etkiler. Dil, kalbin tercümanıdır. Onun doğruluğu ve eğriliği de diğer organların tavırlarına tesir eder. O halde, özümüzle ve sözümüzle dosdoğru olmamız gerekmektedir.