Kar / İbrahim İnecik
Bugün; Kar yağmış bir kentin sokaklarında yürürken ..
Aşinası olduğum suretinin; yokluğuna ,alıştığımı fark ettim..
Dilim ismini zikrederken; Kalbimin eskisi gibi hızlı çarpmadığını..
Sadece; Mazinin hüzün şeklinde gelip,çehremi kapladığını fark ettim
Bugün; Kar altında üşüyen bir kenti adımlarken ..
buğulu bir esaretin Ruhumu saran kollarını hissettim boğazımda..
Mideme yumruk yemiş gibi ; bir acı heyulası ..
Ardından ; Ayrılık Mecmualarına düşmüş Kendimi gördüm;
Nadasa tutulmuş bir kalemin Aynasında..
Bugün; Her yer zemheriyetin girdabında idi..
Gökyüzü ;sonsuzluk sıtmasına tutulmuş bulutlarla dolu..
ince ; beyaz ve tane tane düşüyordu avuçlarıma; saçlarıma
ıslanan sadece ben olmuyordum ; Güvercinler de ıslanıyordu.
Bugün;Kar'ın gözlere; beyaz'ı temaşa ettirdiği sokaklardan geçtim..
Evsiz kalmış İnsanlar yıkık bir viranede titriyordu..
Sobasız evler; kömürsüz sobalar.. Evsiz İnsanlar..
''İnsansız İNSANLAR ''geçip gidiyordu .İiçim acıdı..
Hayat herkes için ayrı ayrı akıyordu
Bugün; Kent soğuktu;adımlarım yavaş..
Gözlerim dalgın aklımda Kış.. saçlarım da bulutlar..
Anılarım da ''Sen'' vardın.. yanımda ''Yalnızlık''
Dolandık durduk işte böyle ; üşüdüm.. ama beni üşüten kar değildi..
Ibrahim inecik
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]