Kar / İbrahim İnecik

[İBRAHİM İNECİK]

Kar / İbrahim İnecik

Bugün; Kar yağmış bir kentin sokaklarında yürürken ..
Aşinası olduğum suretinin; yokluğuna ,alıştığımı fark ettim..
Dilim ismini zikrederken; Kalbimin eskisi gibi hızlı çarpmadığını..
Sadece; Mazinin hüzün şeklinde gelip,çehremi kapladığını fark ettim

Bugün; Kar altında üşüyen bir kenti adımlarken ..
buğulu bir esaretin Ruhumu saran kollarını hissettim boğazımda..
Mideme yumruk yemiş gibi ; bir acı heyulası ..
Ardından ; Ayrılık Mecmualarına düşmüş Kendimi gördüm;
Nadasa tutulmuş bir kalemin Aynasında..

Bugün; Her yer zemheriyetin girdabında idi..
Gökyüzü ;sonsuzluk sıtmasına tutulmuş bulutlarla dolu..
ince ; beyaz ve tane tane düşüyordu avuçlarıma; saçlarıma
ıslanan sadece ben olmuyordum ; Güvercinler de ıslanıyordu.

Bugün;Kar'ın gözlere; beyaz'ı temaşa ettirdiği sokaklardan geçtim..
Evsiz kalmış İnsanlar yıkık bir viranede titriyordu..
Sobasız evler; kömürsüz sobalar.. Evsiz İnsanlar..
''İnsansız İNSANLAR ''geçip gidiyordu .İiçim acıdı..
Hayat herkes için ayrı ayrı akıyordu

Bugün; Kent soğuktu;adımlarım yavaş..
Gözlerim dalgın aklımda Kış.. saçlarım da bulutlar..
Anılarım da ''Sen'' vardın.. yanımda ''Yalnızlık''
Dolandık durduk işte böyle ; üşüdüm.. ama beni üşüten kar değildi..

Ibrahim inecik

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[Esma_Nur]

Yüreğine sağlık kardeşim bazen düşünürüm yalnızlık kavramını acaba yalnızlığı tercihmi ediyoruz. Yoksa zorunda'mı kalıyoruz.Bunun iyice farkın olmamız lazım.tercih ediyorsak ara sıra ihtiyaç vardır.Die düşünmüşümdür amaaa zorunda kalıyorsak bu çok ama çok kötü bir durum.Bak şiirin neler düşündürdü bana