EZAN DİNLEME EDEBİ

[nuryuzlum]

EZAN DİNLEME EDEBİ

Ezan lafızlarını tekrar ederek ezanı dinler. Şehadet kelimelerine gelince:

Kohustani, Şerhi Kebir’inde Kenzul Ubbad’dan naklen şöyle der:

<Bilki, ezanda ilk şehadetin işitildiği anda şöyle denmesi müstehabtır:

“Sallallahu aleyke ya Resulellah”

İkinci şehadeti işitince “Karret aynî bike ya Resulellah” der.

Sonra şöyle der: “Allahım, beni işitmek ve görmekle menfaatlendir.”

Bunları iki baş parmağının tırnağını iki gözünün üzerine (öperek) koyduktan sonra der. Böyle yaparsa, Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem onu cennete kadar çekip götürür.>



Tefsiri Hakkı da, bu bahsin devamında şöyle der: Alimler, ameli konularda zayıf hadislerle ameli caiz görürler. Bu yüzden merfu’ olmayan hadisle amel etmeyi terk etmek gerekli olmaz. Muhakkak Kohustani müstehab demesinde isabet etmiştir. (Terfisi hakkı cilt: 11 Sahife: 119)



Hayyeales-salah ve felahlarda: -lâ havle velâ kuvvete illâ billâh- der.

Ezandan sonra duasını okursa, şefaate nail olur.



Ezanın sonunda vesile ile dua eder ve şöyle der. “Ey şu tam davetin ve hazır olan namazın sahibi Allahım, Muhammede (Sallallahu aleyhi ve sellem) vesile ve fazile’yi ver, onu, vaad ettiğin makamı Mahmud’a yükselt.”

[Kara Kartal]

Bu bile başlı başına bir edep.
Yalnız ezanı dinleme edebine aşırı titizlenip davet ettiği namaza bu kadar gevsekliği ve umursamamayı anlamıyor insan.
Edebi farz farzı terk etmek denir buna