Aşkını kanla İmzalayanlar...

[enderhafızım]

Aşkını kanla İmzalayanlar...

Gerdek Odasından Cihad Meydanına:

Henüz onaltısında bir delikanlı O… Adı Hanzala.Müşrik orduları Uhud yakınlarına gelerek karargah kurduğunda düğün telaşı içindedir. Savaş hazırlıkları sürerken Rasül’den izin alır ve eşinin yanına gider. O gece eşi Cemile ile birlikte kalır. Sabaha yakın Medine sokaklarında bir ses dalgalanır: ”Cihad var cihaaaddd…. Rasül sizi Uhuda çağırıyor, cihad var cihaaaddd!...” Alaca karanlıkta duyulan bu ses,sabah namazı sonrası çıkılacak seferi duyurmaktadır.

Hanzala yatağından fırlar, silahını kuşanmaya başlar. Henüz birkaç saatlik eşi: ”Nereye,dur hele, henüz gusül bile etmedin!” dediğinde şöyle diyecektir: ”Rasül çağırıyor, Onu bekletemem!” Ordu mescid önünden tekbirlerle yola çıkar. Medine’ye dört km mesafede Uhud’a varılır, kızgın çöl güneşi altında müminlerin Bedir’den sonra ikinci büyük sınavı başlar.

Rasül,aslında şehir içinde kalıp gerilla savaşı ile sokak aralarında düşmanı perişan etmeyi planlar.Ancak sahabenin yeni yetme delikanlıları ve Bedre katılamayanlar meydan savaşını çok istedikleri için istişareye Rasül de uymuş, bir kere yola çıkılmıştır artık. Müminler çetin bir mücadele verirken ön safta vuruşanlardandır Hanzala.Onu görenler: ”Hanzala’ya da bakın hele,ne yiğitçe vuruşuyor?” demekten alamaz kendini.

Harp bittiğinde yürekler mahzundur. Rasülün amcası ve onlarca şehid verilmiştir. Rasül ve sahabesi şehidler arasında dolaşırken bir haber gelir: ”Ya Rasülallah, ileride bir şehid var… Yara bere, kan içinde biz onu tanıyamadık,nedense elbiseleri yağmur yağmış gibi ıslak!..”

Oysa yağmur yağmamıştır.Rasül ve ashabı o şehidin başına varırlar. Cenaze hazırlığı için sahabe şehide el atınca Rasül ikaz eder:”Dokunmayın Ona!... Onu en sona bırakın… Guslü henüz bitmedi.. Melekler Ona gusül yaptırıyor!... Dokunmayın Hanzala’ya!...”

Şehadet haberi eşine ulaştığında onun söyleyecekleri daha da ilginçtir: ”Hiç şaşırmadım,beklediğim haberi verdiniz. Onunla evlenmeden önce şehit olacağı haberi bana rüyada bildirildi. Bunu bile bile evlendim, şehit hanımı olmak için evlendim!... Teselliye,üzüntüye gerek yok, Rabbimin bildirdiği müjde gerçekleşti… Ne mutlu bana!..”

Hanzala İslam tarihine iki isimle geçer:HANZALATÜ’Ş-ŞEHİD (Şehit Hanzala) ve ĞASÎL’ÜL-MELAİKE (Meleklerin Yıkadığı Kimse)

***

Eşi şehit olan genç gelindeki teslimiyete,imana bakar mısınız?.. Ya gerdek odasından cepheye koşacak aşk hangi mümin erkeğe nasip olur?!.. Onlar böyle sevdiler,böyle baş koydular Rasül yoluna.
Yeter ki aşkla yönelin sevgiliye. Kirleriniz, günahlarınız olsa da dert etmeyin, koşun gösterilen hedefe, melekler arıtır sizi.. Hiç endişeniz olmasın, yeter ki o yola çıkın…

......................


ya bizler bizler de böyle olablirmiyiz?????

[Mihrinaz]

Meleklerin Defnettiği Sahabe:

Adı: Amir Bin Füheyre…Mekke müşriklerinden birinin emrinde karın tokluğuna çobanlık yapıyor. İslam’ı ilk kabul edenlerden. Ömrü kölelikle geçmiş..

İslam olduğu için ona da türlü işkencelerde bulunulur. Kendisi gibi hizmetkar arkadaşları “Ne olacak yani, bu eziyeti çekme, vazgeçiver dininden” dediklerinde; ”Allah yoluna verecek hiçbir şeyim yok. Bari bu bedeni vereyim. Bunu bana çok görmeyin” diyerek karşı duracaktır. Bir süre sonra Hz.Ebu Bekir Bilal’i ve Amir’i satın alarak azad eder.

Medine’ye hicret eden Amir, Bedir savaşına katılmış, Bedir Ashabı diye Rasülün kıymet verdiği, namazda en ön safa durmalarını emrettiği seçkin kimseler arasına girmiştir. Uhud’da da yararlılıklar gösterir Amir.. Evi; Ashab-ı Suffe’dir. Burada diğer kimsesiz gençlerle Kur’an ve Hadis ilminin ilk öğretmenlerinden olmak üzere yetişir.

Hicretin dördüncü senesi.. İslam Medine civarında hızla yayılıyor.Necid Kabilesi reisi Ebu Bera Rasüle gelir ve kabilesini irşad için bir heyet ister.Allah Rasülü, çoğunluğu hafızlardan oluşan, Ashab-ı Suffenin öncülük ettiği 70 kişilik bir grubu reisin yanına verir.Ebu Bera ekibi, hain planını Medine’den uzaklaştıktan sonra Maune Kuyusu yanında gerçekleştirecek ve İslam’ın ilk bilginleri-öğretmenleri olan bu 70 sahabeyi kılıçtan geçirecektir. diye tarihe geçecek bu olayda ilk şehid edilen kimsedir Amir.

Hain müşrik heyetinden biri Amir’e mızrağını öyle bir vurur ki; göğsünden girer sırtından çıkar.Bu esnada Amir şöyle haykırmaktadır: “Vallahi kazandım, vallahi durumu öldürmek üzere gittiği diğer sahabeye sorar: “Bu nasıl iş, arkadaşın ölürken niye böyle dedi?” O hafız sahabe şöyle diyecektir: “Amir kazandım diye yemin etmekle iki şey söyledi: 1-Kendisi cenneti kazandı.2-Sen mümin olacaksın.. Senin müminliğine vesile olduğu için kazandı. “

Sahabenin dediği gibi Amir’i şehid eden kişi mümin olur daha sonra.Amir şehadeti esnasında 40 yaşındadır.Amir’le birlikte şehid olan 70 sahabe ölümleri sırasında: “Ya Rabb! Durumumuzu Rasülü’ne bildir…Rasül bizden razı olsun, selam ona olsun!” derler.Cebrail durumu Rasül’e bildirir ve Rasül onların selamını seslice alarak “Ve aleyhesselam, ben ve Rabbim onlardan razıdır” buyurur..

Rasül; yetişmiş 70 sahabenin hain bir plana kurban gitmesi üzerine mescidde tam kırk gün sabah namazı sonrası o kavme beddua etmiş, Necid kabilesi ne madden, ne de manen felah bulmamış, üzerlerine adeta bela yağmıştır.

Amir bin Füheyre ve arkadaşları ecel şerbetini şehadet beratı ile içerken tek endişeleri vardı: Rasül bizden razı mıdır?.. Bizim endişelerimiz neler?!… Hayat, geçim, çocuklar, işimiz, para, makam, mal, servet vs….Yüzlerce endişemiz arasında “Rasül bizden razı mıdır?” kaçıncı sırada, bir düşünelim isterseniz!..