Cuma duamızdır

[CaferTayar]

Cuma duamızdır

Ey büyük yaratıcı!
Bizler ne kadar zavallı ve günahkârız;
Bu kirli yüzlerle sana yaptığımız dualarımızın
Geri plânlarında da hep kirlilik var.
Böyle kipkirli ibadetlerle sana lâyık olamıyoruz.

Ancak sonsuz hamt olsun ki
Senin bizim ibadetlerimize bir ihtiyacın yok.

Asilerin isyanları da sana bir zarar getirmez.
Sen ne kadar bağışlayıcısın

Ey Allah’ım!
Ben senden bana âşıklık yeteneği vermeni
Ve bana aşk şarabı içirmeni diliyorum.
Çünkü senin aşkına lâyık olmayana dünya zindandır.

Beni de âşıkların arasına sok
Ve bu yolda benim ayağımı kaydırma.

Benim için artık aşktan başka bir yol kalmadı
Ve dünya işleri bende yüz kirinden başka bir şey bırakmadı.
Ne olur bu yüz kiriyle kabul et!

O iki cihanın güneşi;
Senin yaratma işinin sebebi
Ve bütün evrenin övüncü bir sevgilin var ya!

Senin emirlerini duyuran, dinini insanlara yayan;
Kıyamete kadar senin dininle adı yaşayacak olan

O sevgilin var ya!
İşte o sevgilinin eşiğine yüz sürmemi nasip et de
ebediyyen aşağılanma zilletinden kurtulayım.

Ona uymayan şeyh de olsa
Aşağılansın ve toprağa gömülsün.

Bu kişiler saadetten mahrum oldukları gibi,
Şefaatten de mahrum olacaklardır.

Bu kişiler zamanın kutbu, büyük bir şeyh de olsalar
İşleri güçleri dalâlet ve insanları aldatmaktır.

Onun yolunda gitmek için bir çabası olmayana
Adam diyene de eşek dense yeridir.

Senin o seçkin elçini övmeye kimsenin gücü yetmez.
Onun cemali karşısında insan aklını kaybeder
Ve Onun aşkına tahammül edemez.

Onun cemalini gören âşık olur
Ve bir daha bu sarhoşluktan kurtulamaz.

Bu yol fena yoludur,
Ayıklık da uykulu olmak da bu yolda uygun değildir.

Ebu Bekir gibi dosdoğru bir aşka sahip olmadıkça
Bu sırları tasdik etmek nasıl mümkün olacak!

O, Peygamber’in dostu,
Dinin temeli ve yakin hazinesidir.

Şeytanlar gölgesinden kaçardı Ömer’in.
İslam onunla nasıl da parladı,
Adaletiyle nasıl da süsledi cihanı!

Kur’ân’ı toplayarak cehalete son veren
Osman ise bir kibarlık madeni, bir irfan deniziydi.

Ya Ali… Allah’ın arslanı, yiğitlerin ve velilerin şahı...
Karanlıklar onun kılıcının parıltısıyla aydınlanmıştır…

Ya Rab!
İşte bunların hakkı için bizleri affet ve yollarından ayırma.
Çünkü sen tövbeleri kabul eder ve bağışlamayı seversin.

Madem bizi sen yoktan var ettin,
Öyleyse bize merhamet edecek olan da sensin.

İsyanımız çok, yüzümüz kirli, zayıf ve hastayız.
Bu ten tuzağında nursuz kaldık;
Bizi karanlıklarda bırakma.
Kimsenin kalbini de nursuz koma,
ucb ile mağrur etme, gaflette, zillette koma.
Biz zayıfız, sen güçlüsün.

Dünyayı inkâr etmiyoruz;
Hatta mübah olan şeyleri bile yapmıyoruz.
Bizi yolunu sapıtanlardan uzak tut!
Gönlümüze şeriat nurlarını çıra et!

Cemalin, can mumuna rehber olsun,
Gönül senin aşkının ateşinin yandığı yer olsun.
Hakikî’nin derdi aşk olsun.

Eğer aşka lâyık değilse ona liyakat ver!
Sevgi şevki kime kuvvet olursa,
Zevk ilimleri ona kanat olur
Ve bu kanatla uçanlara herkes hayran olur.
Onun uçtuğu yerleri başkaları anlayamaz ve bilemez.

[Sümeyra]

ey gül endamın sevdiğim server.
at nikabın, yüzün dön bana da göster.
kurtulabilsem ah, nefsin elinden,
ruhum daim seninle yaşamak ister.



sizin de cumanız mübarek olsun kardeşlerim.

[CaferTayar]

medine vebin müdavimi sevgi değer doslarımın

cumasın kalbi dualarla kutluyorum


Yüreğinde sevgi bittiği yerde
Sevgiyi terk etse sen etme gönül
Tek derman sevgidir her türlü derde
O nefret gütse de sen gütme gönül

Sevgiyle yeşerir gönül bağları
Gülşene dönüşür sevda çağları
Çevreni hep sarsa nefret ağları
O nefret etse de sen etme gönül

Sevgi bir nimettir özün ver ona
Yüreğini doldur gelmeden sona
Sevgiyi terk etmek kıymaktır cana
O cana kastetse sen etme gönül

Kin nefret insanı yiyip bitirir
Düz yolda insanlar yolun yitirir
Asık surat nefret cana yetirir
O yanlış etse de sen etme gönül

Sevgi damarında kanın gibidir
Sevda bir ummansa sevgi dibidir
Yürekler sevgiyle aşka tabidir
O aşktan vazgeçse sen geçme gönül

Şu hayat dediğin yaşanan andır
Özünü sevgiyle aşkla inandır
Çok kusur işledin bunca zamandır
Kendini kusura terk etme gönül

[CaferTayar]

amin amin amin

cem olunduk dualarda

muhammedi sevdalarda

işbu demde an hazzında

ebediyyen kalırız inşallah. amin




cumanız mübarek olsun


CUMA GÜNÜ
Müslümanların Haftalık Bayramı;
Semavî, gayr-i semavî bütün dinlerin kutsal saydığı bazı özel günler vardır ve bu
zaman dilimlerinde kendine özgü birtakım toplu ibadetler yerine getirilir. Hafta
günleri içinde Yahudiler cumartesiyi, Hıristiyanlar da pazarı kutsal kabul ederler.
Biz Müslümanlar için ise cuma günü bizzat ALLAH (c.c.) ve Rasûlü (sas) tarafından haftalık
ibadet ve toplantı günü olarak teşri’ buyrulmuştur. "Toplamak, bir araya getirmek"
anlamındaki (cem’) kökünden türetilmiş bir isim olan cum’a (cumua, cumaa)
kelimesi, aynı zamanda Kur’ân-ı Kerim’in 62. sûresinde yer almış ve sureye de
adını vermiştir.
İslam’dan önceki dönemde haftanın altıncı gününe (bize göre cuma) arûbe denirdi.
râmî dilinde arafe günü anlamına gelen arûbe, Yahudilerin yedinci gün olan
cumartesiye hazırlık yaptıkları ve bunun için Medine’de sabahtan öğleye kadar
pazar kurdukları bir gündü. Mahlukatın mükemmel şeklinin yahut Hz. Adem’in
yaratılışının o gün tamamlanması sebebiyle bugüne cuma adının verildiği
söylenmiştir. Yine bu isimlendirmeyi, Kureyş’in atalarından olup bugünde
kavmini toplayan, onlara Harem’e saygı göstermelerini emreden ve kendi
neslinden bir peygamberin geleceğini haber veren Ka’b b. Lüeyy’e kadar
götürenler olduğu gibi [bu kişinin Kusay olduğu da söylenmiştir], bugünün hicretten
önce Medine’de Ensar tarafından toplantı ve ibadet günü olarak seçilmesine
bağlayanlar ve ismi bu tarihten itibaren başlatanlar da vardır.
Cuma adı verilmesi bilhassa toplantı günü olmasından kaynaklanmaktadır ki ismini
alan sûrede: "Ey iman edenler! Cuma günü cuma namazına ezan ile çağrıldığınız
zaman derhal Allah’ı zikretmeye (hutbe ve namaza) koşun, alışverişi bırakın. Eğer
bilirseniz bu sizin için çok daha hayırlıdır. Namaz tamamlanınca yeryüzüne yayılın,
işinize gücünüze bakın, Allah’ın lütfundan nasibinizi arayın. Ve daima Allah’ı anın ki
felah bulasınız." [Cum’a 62/9-10] buyrulmuş olması, cuma namazının –hicret
esnasında farz kılınmasından önce de bugünün aynı isimle anıldığını ve bir
toplantı günü olduğunu göstermektedir. Cuma gününün en kutsal unsuru, cuma
namazıdır. Cumanın kulluk cihetiyle en mühim sırrı da, mü’minlerin kalplerini
birleştirmesi ve dillerini bir kelimede cem’ etmesidir. Günlük beş vakit
namazdan daha yoğun olarak bu cuma namazında Müslümanlar bir araya gelirler
ve topluca İlahî dergaha yönelirler. Ümmetin birlik ve dirliğini kuvvetlendirici,
kardeşliklerini özleştirici bir misyon eda eder cuma namazları.