Adem’in Kalbine Aşk Değdi

[YaŞuHa]

Adem’in Kalbine Aşk Değdi

Adem’in Kalbine Aşk Değdi



Büyük Bir yaratılışın ardından,kendi sol kemiğinden yalnızlıgına ortak,kalbine tamamlayıcı olarak yaratılan Havva’ya döndü yüzünü Adem!

Kalp aşk uğruna yaratılmıştı ya,Havva’nın yüzünde aşka değdi Adem! O aşk ile titredi.O aşk ile çoğaldı.Öyle çok yalnızşığına eş istiyordu ki,Rabbi ona bu hüznünü gidersin diye armağan etmişti Havva’yı!

Sanki bir cennet sabahı ilk kez okyanusun kıyısına inip de orada durgun suyun ve sonsuz ferahlığın arasına katılmış olup,ama hemen ardından suyu kaybedecek olma korkusunun yüreğine inmesi gibi bir duyguyla,bulma ve kaybetme korkusu arasında bir titreyişle sevmişti Havva’yı Adem!

Kendisine öğretilen tüm isimlerin ışığında tek iken, Havva ile iki olmuş,sonra birbirlerinin gözlerindeki ışığın sarhoşluğuyla bir olmuşlardı!Bunca büyük sevince Adem Havva’dan daha çok neyi arasın?Ona havadan daha fazla ne yarasın!Havva’nın yokluğununu düşünmek bile Adem (a.s)’i üzmeye yetiyordu.Havva ile bir ülkeydi,bir hikayeydi,bir yürekti Adem….Ama kuşku yok ki bir yaratılış varsa bir sebep de var;sebep varsa sonuca götürecek bir imtihanı yaşamakta onlar için kaçınılmazdı.

Şeytan bu hikayede yokl deviren,gönül yıkan,isyan eden!Secde etmediği Adem’i mutluluğu ile bırakması mümkün mü?Kıskandı Adem Aleyhisselamı.Öylee çok kıskandı ki,yemin etti onu yanıltmaya…Şeytan ömürlerinin bahanesi mi;yoksa gerçeği mi?kimi zaman gerçeği,kimi zaman bahanesi!Ama her zaman günah yanı hikayelerin!

Adem ile Havva’yı gördükçe şeytan,daha da kinleniverdi!Daha da arttı nefreti,Kibir,secdenin tam zıddı!Şeytan yokolacaktı,Adem’i nasıl olsa acıtmanın bir yolunu elbet bulacaktı kendinden üstün kılınanı!

Sinsi bakışlarla süzdü ötelerden onları…..Tüm kaybettiklerinin sebebini yükledi Adem’in omuzlarına ve daha da hırslandı!Unuttu asiliğini başkaldırışını….Unuttu herşeyi bilen Rabbi’nin secde etmelisin diyorsa,hayır demenin mümkün olmadığını!İtaatsizliğini unuttu ve Adem’i böyle acımasızca suçlayıverdi!

Avını arayan bir avcı gibi bir iz aradı!Bu iki canı,bedeni,topraktan yaratılmış olup,aşk ile tek olanı yoldan çevirecek güçlü sebebi aradı,Öyle bir aradı,öyle bir meşgul oldu ki,bu hırsla kilitlendi Adem Aleyhissemın bakışlarına.Adem’in gözlerinden okudu onu devirecek,uçuruma çekecek ismi….

Havva, dedi!Adem’in düşkünlüğü Havva’ya,Korkusu Havva! Adem’i yanıltmak mümkün olmazsa Havva vardı.Havva yanılınca nasıl olsa Adem de bu yanılışın peşi sıra yanılırdı.

Oysa uyarılmışlardı Adem ile Havva!

Bu bahçeden neyi isterseniz sizindir,ne yapmak isterseniz yapın:bütün bahçe bütün cennet sizin!Amaa…Ama ile başlayan her cümle gibi acıydı sonu!Ama şu ağaca dokunmayın;onun meyvesiden sakın ola yemeyin!Yemek ne kelime,yöresinden bile geçmeyin!

Kar etmedi…Kar etmedi yasaklar,amalar hani cezbeder ya toprağı; toprak bugün değilse de yarın ..”Neden?” diye yanılacaktı,Keşkeee yanılmasaydı,ama yanılmasa tevbe ile dirilmek,tevbe ile temizlenmek,tevbe ile tekrar dirilmek mümkün olmayacaktı

Selam ve dua ile kalın