Nefsi Saran Şeytan üçgeni; heva, şehvet, gaflet...

[YaŞuHa]

Nefsi Saran Şeytan üçgeni; heva, şehvet, gaflet...

Nefsi Saran Şeytan üçgeni; heva, şehvet, gaflet...
Esir üçe ayrılır: Nefsine esir olan, şehvetine esir olan, heva ve hevesine esir olan. Bu üçünün içerisinde en hakir ve zelil olanı ise nefsine esir olanıdır.Şeytanın insana giriş kapısı pek çoktur bu kapıları kapalı tutup meluna fırsat vermemek lazımdır.
Şeytan insana on kapıdan gelir. Bunlar:
1-Hırs kapısından gelir. Sen kanaat ile o kapıyı kapat.
2-Uzun emel ve uzun yaşama kapısından gelir. Sen ölümün ansızın geleceğini bilmekle o kapıyı kapat.
3-Rahat ve nimet kapısından gelir. Nimetin her an gidebileceği ve şiddetli bir hesap olacağını bilmekle o kapıyı kapat.
4-Kendini ve amellerini beğendirme kapısında gelir. Sen akıbetin ne olacağını bilmediğini düşünerek o kapıyı kapat.
5-Din kardeşlerini küçük gösterip hafife alma kapısından gelir. Sen onlara derin saygı ve hürmet göstermekle o kapıyı kapat.
6-Riya ve insanların övgüsünü isteme kapısından gelir. Sen övgü ve yergiyi ihlasla, övgü ve yergiyi denk tutmakla o kapıyı kapat.
7-Haset kapısından gelir. Allah(cc) mahlûkatına yapmış olduğu taksimatta adildir ey mel´un şeytan de, o kapıyı kapat.
8-Cimrilik kapısından gelir. Sen Allah(cc)´ ın elinde olana insanların ellerinde olandan daha çok güvenmekle o kapıyı kapat.
9-Kibir kapısından gelir. Sen mütevazılıkla o kapıyı kapat.
10-Tamah ( dünyaya düşkünlük) kapısından gelir. Sen insanların ellerinde olan da bu dünyada fanidir demek suretiyle o kapıyı kapat.
“Sizin heva, heves ve arzularınız benim getirdiğim (Kuran-Sünnet) e uymadıkça mümin olamazsınız.”
İşte bu hadisi şerif bizlere hayatımızdaki tercih ve arzularımızın vahyin getirdiği ölçülere ne kadar uyduğu hususunda kendimizi hesaba çekmemizi zorunlu kılıyor. “Habibim Muhammed´im! Heva ve hevesini ilah edineni gördün mü?”Bu hale düşmekten korkmaz mıyız
Heva ve hevesleri ölçüye getiren Kuran ve sünnettir yani Vahiy´dir. Vahiyle ölçüye gelmemiş nefis ise Hasan-ı Basri (r.a) buyurduğu gibi serkeş bir günah atıdır.“Heva ve heves atına binen günah isteğine binmiştir. Bindiğin at seni isyana götürür.”
Arapça bir ifade olan heva lafzının kullanımı da ilginçtir. Bu durumu Fahruddin Razi şöyle tahlil ediyor: “Heva lafzı niye kullanıldı? Sahibini cehenneme attığı için.”

Heva ve hevese tabi olmak insanı haktan alıkoyar
Heva, yüksekten düşmek anlamına gelmektedir. Yani heva ve hevesinin peşine düşen cehennemin kıyısından ateşe düşer manasındır. İnsan heva ve hevesine niçin mahkum olur acaba denirse bu sorunun cevabını Muhammed En Neferinin şu tespitinde bulabiliriz;
“Heva ve hevesin temeli dört şeydir. Açgözlülük, hırs, kibir, uzun emel.”
Yaşantısı hoş olmayan adamın biri rüyasında melun şeytanı görür. Şeytanla yan yana durmaktadır. Şöyle arkasına dönüp bakınca bir de ne görsün şeytanın arkasında uzanan şeytana bağlı uzunlu kısalı ipler vardır. Adam merak eder ve bu iplerin ne olduğunu şeytana sorar. Şeytan iplerle insanları kötü yola çektiğini söyler.(Heva ipi, şehvet ipi, gaflet ipi, riya ipi, haset ipi, ucub ipi, kibir ipi… gibi) Adam tekrar merak ederek sorar peki bana niçin ip takmadın. Şeytan derki “Sana ip bağlamaya gerek yok. Sen ipsiz de gelirsin.”
Heva ipiyle şeytana bağlananların bir takım alametleri vardır. Zinnuni Mısriye göre; “Bir kimsenin heva sahibi olduğunun alameti şehvetlerinin peşine düşmesidir.”
Ataullah el İskenderiye göre:
“Bir kimsenin hevasının peşine gittiğinin alameti nafile olan hayırlara koşup üzerine vacip olan yapması gereken asıl şeyleri terk etmesidir.”
Nefis putu üç kulplu bir kaba benzer. İşte şeytan da o kulplardan tutarak nefsi istediği yöne savurur durur. Onlar heva, heves, şehvet ve gaflettir. Bu şeytanın kulpları kırılıpta kişi istikamet gözüyle bakmadıkça şeytanın avucunda olduğunu bile göremez.
Vaktaki Amr Bin El Cemuh (ra) müslüman olmadan önce menaf adlı puta tapan bir kimse idi. Allah(cc) kendisine genç yaşta iken Müslüman olmayı nasip eder. Amr Bin Cemuhun Müslüman olduğunu duyan gençlerden bir grup tapmış olduğu putları dışarı atmak için evine giderler ve en büyük putu boynuna ip dolamak suretiyle sürüyerek dışarı çıkarıp kapının önündeki lağım çukuruna atarlar. Biraz sonra Amr Bin Cemuh gelir ve lağım çukuruna bakar. Lağım çukurunun içinde bir köpek laşesi bir de put vardır. Bu manzara karşısında haykırarak şunları söyler:
"Yazıklar olsun bize! Aslında şimdiye kadar sana taptığımız sürece lağım çukurunun içerisinde olan bizmişiz. İşte şimdi sen yerini buldun, biz de yerimizi bulduk. Sen lağım çukurunun içinde ölmüş bir köpekle birlikte oldun, biz de o çukurdan çıktık. Şimdi biz Allah(cc) a Rasulune teslim olanlardan olduk."
Bizlerin de düzlüğe ve huzura çıkabilmek için çukura yuvarlamamız gereken o kadar çok putumuz var ki ah bir görebilsek. Nice heva putları izzetimizi ve şerefimizi lağım çukurundan dışarı çıkarmamız için çukurda yer değişmeyi bekliyor.

Kalbi zehirleyen şeylerin başında gelen heva ve hevesi terk etmek kolay bir iş değildir. Ebu Hasan Eşşazeli “Kalpten heva ve hevesin tamamen kaybolduğunun alameti; kişinin her nefesinde Allah´a kavuşma isteğinde olmasıdır. Bunun dışında hiçbir hali tercih etmemesidir.”buyurarak bize bu işin her adamın değil er adamın işi olduğunu haber vermetedir.
Yani “Nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiştir,”(Şems 9) ayeti celilesinin mizanınına günah keçisi olmuş nefisler konulunca heva putundan başka ekrana ne yansır ki… İşte bu nefis hangi yüzle Allah´a kavuşma isteğinde olabilir. “De ki: Şüphesiz benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm hepsi âlemlerin Rabbi Allah içindir.”(En´am 162)”
Kalbinde bu huzur ve ihlası oluşturamamış bir kimse o gün Alemlerin

Rabbinin huzuruna hangi yüzle çıkabilir ki. Dünyayı imar etmiş ahireti harap etmiş bir kimse mamur sarayları bırakıpta viranelere nasıl gider ki…
Heyhat!“insan başı boş bırakılacağını mı zanneder “(insan 36).
Allah(cc) insana akıl -fikir verdikten sıhhat-afiyet verip sonra da yaşamını devam ettireceği hava ve suyu yarattıktan sonra bütün hayvanatı insanın emrine amade kılıp kainatı insanın yaşıyacağı bir şekilde tanzim ettiten sonra; gök tepemizde bizi gölgeleyip yağmur yağdırıp altımızdaki arz bizi barındırıp bize nebatat ve muhtelif gıdalar çıkardıktan sonra dağlar bu dünyayı direk gibi tutan birer kazık olarak hizmete sunulduktan sonra insan başı boş bırakılacağını mı zanneder. Hayır.
“Huzuruna toplanacağınız Allah (cc)´tan korkunuz.” (Mâide, 5/11) ayeti kerimesini kalbimizin en ücra köşesine asmamız gerekir. Yoksa hayatımız gaflet bataklığında çürür gider. O öyle bir huzur ki Peygamberlerin bile bizim ne edip etmediklerimizi sen en iyi bilirsin diyerek o huzurda hesabın ne kadar ağır olduğunu haber vermiş oluyorlar. [Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]