Kur'an İle Amel Edenler Ne Dünyada Yolunu Şaşırır Ne de Ahirette Mutsuz Olurlar

[YaŞuHa]

Kur'an İle Amel Edenler Ne Dünyada Yolunu Şaşırır Ne de Ahirette Mutsuz Olurlar

Kur'an İle Amel Edenler Ne Dünyada Yolunu Şaşırır Ne de Ahirette Mutsuz Olurlar

Ancak şu bilinmelidir ki, bu Kitap hakkında yolunu şaşıran veya onun hakkında, hakkı anlamaktan acze düşen kimseler, Rasûlullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiği şeylere uymada oldukça uzak kalmış; düşünmeyi, hak bilgisine ulaştıracak istidlalleri terketmiş kimselerdir. Onlar Allah'ın Kitap'ından yüz çevirdiklerinden sapmışlardır.
Nitekim Allah Teala şöyle buyuruyor:
"Ey insanoğulları, size aranızdan ayetlerimizi okuyan peygamberler geldiğinde, kim onların bildirdiklerine karşı gelmekten sakınır ve gidişini düzeltirse, işte onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyecektir." (A'raf: 7/35)
"Allah onlara şöyle dedi: Birbirinize düşman olarak hepiniz oradan inin. Elbet size Benden bir yol gösteren gelir; Benim yoluma uyan ne sapar ne de bedbaht olur. Benim Kitabımdan yüz çeviren bilsin ki, onun dar bir geçimi olur ve kıyamet günü de onu kör olarak diriltiriz." (Ta ha: 20/123-124)
İbn Abbas der ki:
"Allah, Kur'an'ı okuyan ve onunla amel eden kimselerin bu dünyada sapmayacağına ahirette de mutsuz olmayacağına kefil olmuştur."
İbn Abbas sonra bu ayeti okudu.
Tirmizi ve diğerlerinin Ali'den (r.a.) rivayet ettikleri bir hadiste şöyle buyurulur:
"Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Şüphesiz fitneler çıkacaktır." dedi. Ben:
"Onlardan çıkış yolu nedir, ya Rasulallah? dedim. O şöyle dedi:
"Allah"ın Kitabı... Onda sizden öncekilerin haberleri, sizlere vadedilen şeyler, aranızda hükmedeceğiniz hükümler vardır. O kesin bir sözdür; eğlence için değildir. Kim kendini beğenerek ondan yüz çevirirse, Allah onu yok eder. Kim hidayeti ondan başka yerde ararsa, Allah onu saptırır. O Allah'ın metin ipidir. O hikmetli bir zikirdir; O Sırat-ı müstakimdir. Arzular onu bozamaz; diller onu karıştıramaz, çokça reddedilmekten yıpranmaz; O'nun mucizeleri tükenmez; alimler ona doymaz."
"Bir başka rivayette:
"Görüşler onda ihtilaf etmez. O öyle bir Kitaptır ki, cinler bile onu işitir işitmez""Gerçekten biz doğru yolu gösteren bir Kitap dinledik" (Ahkaf: 46/30) demişlerdi. Kim ondan bir şey söylemişse o doğru söylemiştir; kim onunla amel etmişse mükafat kazanmıştır; kim onunla hükmetmişse adil olmuştur; kim ona çağırmışsa sırat-ı müstakime hidayet etmiştir."
Allah Teala şöyle buyurur:
"Bu dosdoğru olan yoluma uyun. Sizi Allah yolundan ayrı düşürecek yollara uymayın."(En'am: 6/153)
"Elif, lam, mim, sad. Sana bir kitap indirildi O'nunla insanları uyarman ve inananlara öğüt vermen için kalbine bir darlık gelmesin. Rabbinizden size indirilen Kitap'a uyun. O'ndan başka dostlar edinerek onlara uymayın."(A'raf: 7/1-3)
"Bu indirdiğimiz kutsal bir kitaptır, ona uyun "Bizden önce iki topluluğa kitap inmiş idi, bizim onların okuduklarından haberimiz yok" demekten veya "Bize kitap indirilseydi onlardan daha doğru yolda olurduk" demekten sakının ki merhamet olunasınız. Şüphesiz o, Rabbinizden size belge, yol gösteren ve rahmet olarak gelmiştir. Allah'ın ayetlerini yalanlayandan ve onlardan yüz çevirenden daha zalim kimdir? Ayetlerimizden yüz çevrenleri, yüz çevirmelerinden ötürü kötü bir azapla cezalandıracağız."(En'am: 6/155-157)
Allah Subhanehu, ayetlerinden yüz çevirenleri mutlaka cezalandıracağını zikretmiştir.

Muhatabın onları yalanlaması veya yalanlamamış olması durumu değiştirmez. Kötü azap, ayetlerden yüz çevirmesinden dolayıdır.
Bu da açıklamaktadır ki, Rasululah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiği şeyleri ikrar etmeyen kişi kafirdir.
İster onların yalan olduğuna inansın ister büyüklenerek imandan kaçınsın ister arzularına uyarak onlardan yüz çevirsin ve isterse onlardan şüpheye düşmüş olsun, her durumda Rasûlullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiği şeyleri yalanlayan kişi kafirdir.
Ayetleri yalanlamayan kimse, onlara inanmadığı zaman da kafir olur.
Bu yüzden Allah, Kitabının bir çok yerinde, indirdiği şeye tabi olmayanların delalete ve azaba düşeceklerini haber vermiştir. İsterse bu kimse düşünceye cedel ehli, akliyat ve diğer işlerde müctehid biri olsun, farketmez. Bunlar kafirlerin ve münafıkların inatlarından kabul edilmektedir.

Allah Teala buyurur ki:
"Peygamberleri onlara belgelerle gelince, kendilerinde olan bilgilerle gururlanırlar da alaya aldıkları şey kendilerini sarıverdi."(Mü'min: 40/83)
"Onlara kulaklar, gözler ve kalpler vermiştik ama kulakları, gözleri ve kalpleri onlara bir fayda sağlamadı; zira Allah'ın ayetlerini bile bile inkar ediyorlardı. Alaya aldıkları şeyler onları kuşatıp yok ediverdi." (Ahkaf: 46/26)
"Şiddetli azabımızı gördüklerinde: "Yalnız Allah'a inandık; Ona koştuğumuz eşleri inkar ettik" dediler. Ama bizim şiddetli azabımızı görüp de öyle inanmaları kendilerine fayda vermedi. Bu Allah'ın kulları hakkında, ötedenberi yürürlükte olan yasasıdır. İşte inkarcılar o zaman hüsranda kaldılar."(Mü'min: 40/84-85)
"Bunlar Allah'ın ayetleri üzerinde kendilerine gelen bir delil bulunmadan tartışırlar. Bu Allah katında da, insanların yanında da öfkeyi arttırır." (Mü'min: 40/35)
"Allah'ın ayetleri üzerinde kendilerine gelen bir delil olmadan tartışanların gönüllerinde ulaşamayacakları bir büyüklenme vardır. Sen Allah'a sığın, O şüphesiz işitendir, görendir."(Mü'min: 40/56)
"Sultan", Allah katından indirilen hüccet demektir.
Nitekim Allah Teala şöyle buyurur:
"Yoksa onlara ortak koşmalarını söyleyen bir delil mi indirdik"(Rum: 30/36)
"Yoksa apaçık bir deliliniz mi var? Doğru sözlüler iseniz kitabınızı getirin bakalım." (Saffat: 37/156-157)
"Bunlar sizin ve babalarınızın taktığı adlardan başka birşey değildir; Allah onları destekleyen bir delil indirmemiştir."(Necm: 53/23)
Allah Teala kendi başkalarına bir din edinen kimselerden şunu istemiştir:
"Eğer doğru sözlü iseniz size indirilmiş bir kitap intikal etmiş bir bilgi kırıntısı varsa bana getirin" (Ahkaf: 46/4)
Buradaki kitap bildiğimiz kitaptır. (Esaret) ise "yazılmış kitaplarla isnad ve rivayet" demektir. Çünkü (Esaret), (Eser)'den türemiştir. Sözü kabul edilen kimsenin söylediği, isnad yönünden güçlü olan ve yazıyla kayda geçirilmiş olan söz, bütünüyle o kimsenin asarıdır.
Allah Teala, münafıkların sıfatı hakkında şöyle buyuruyor:
"Sana indirilen Kur'an'a ve senden önce indirilenlere inandıklarını iddia edenleri görmüyor musun? Tağutun huzurunda muhakeme olunmalarını isterler. Oysa onları tanımamakla emrolunmuşlardı. Şeytan onları derin bir sapıklığa saptırmak ister. Onlara, "Allah'ın indirdiğine ve Peygamber'e gelin" dendiği zaman, münafıkların senden büsbütün uzaklaştıklarını görürsün. Başlarına kendi işlediklerinden ötürü bir musibet çattığında sana gelip: "Biz iyilik etmek ve uzlaştırmaktan başka bir şey işetemedik" diye nasıl da Allah'a yemin ederler! İşte bunların kalplerinde olanı Allah bilir, onlardan yüz-çevirir, onlara öğüt ver, kendilerine tesirli sözler söyle..." (Nisa: 4/60-63)
Bu ayetlerde Kitap ve Sünnetten başka bir şeyle muhakeme olunmak isteyen kişinin sapıklığına, münafıklığına delalet eden çeşitli ibretler vardır.
İsterse o kişi, şer'i delillerle, müşriklerin ve ehl-i kitabın tağutlarından alınmış olan, onun "akliyat" olarak isimlendirdiği şeyler arasında uygunluk kurmak istesin, sonuç değişmez. Bu ayetlerde daha pek çok ibretler vardır.
Alıntı