Günümüz Çocukları Herşeyden Korkuyor

[mehmet akif2]

Günümüz Çocukları Herşeyden Korkuyor

Günümüz Çocukları Herşeyden Korkuyor

Şehir hayatı, toprağı yok eden asfalt ve korunaklı mekanların etkisiyle yeni nesil çocuklar karıncadan bile korkar hale geldi. Peki bu durum normal mi?

Bir nesil öncesinin eline alıp oynadığı karıncalardan şimdiki çocuklar korkuyor; uğur böceğine dokunamıyor, inek 'mö'leyince annesinin arkasına saklanıyor.

Ahşap merdivenlerden telaşla ve düşe kalka çıkan çocuk "baaaabaaa" diye bağırır. Yıllardır görmediği köylüleriyle hasbihal eden baba, herkes gibi meraklanır. Nihayet nefes nefese odaya giren çocuk, "Baba kocaman bir kuş gördüm.

Uçamıyor, yakalamak istiyorum, kaçıyor" der. Heyecandan yerinde duramıyordur, babasını elinden tuttuğu gibi balkona çıkarır ve avluda yemlenen tavukları gösterir. Onların ardında balkona çıkan ahali kahkahalarla güler.

Pedagog Adem Güneş, aradan 11 yıl geçmesine rağmen bu anısını anlatırken hâlâ gülüyor. Ama "ağlanacak halimize gülüyoruz" misali bir gülme bu. Çünkü Güneş, şehirde yetişen çocukların renkli ve müzikli kitaplardan öğrendiği hayvanlar ile karşılaştıklarında gösterdikleri tepkinin trajik olduğunu düşünüyor. Oğlunun 7 yaşındayken, kitaplardan bildiği ve hatta sesini taklit edebildiği hayvanı, gerçekte görünce tanıyamamasını da trajik buluyor.
Önceki nesillerin eline alıp oynadığı karıncalardan şimdiki çocuklar korkuyor, uğur böceğine dokunamıyor, koyun görünce babasının arkasına saklanıyor. Güneş, şehirli çocukların karınca, sinek, arı, böcek ve inek gibi zararsız hayvanlardan korkmasının üç sebebi olduğunu düşünüyor. İlki hayvanları tanımaması.

Pelüş inekleri seviyor, örümcek şeklindeki oyuncaklarla oynuyor. Ama bu, çocuk zihninin hayvanları kavrayabilmesi için yeterli değil. Onları görmesi ve dokunması gerekiyor.

Eğer öğrenme aşamasını yaşamadan bir hayvanla aniden karşılaşırsa, dokunur veya sesini duyarsa korkuyor. O sebeple çocuklarla hayvanat bahçesine giderse veya doğal yaşam ortamında (mesela köyde) görür ve dokunursa korkularını yenebilir.
Uzmanlara göre çocuklardaki hayvan korkusunun ikinci ve en yaygın sebebi öğrenilmiş davranışlar.

Psikolog Feyza Bağlan, çocukların model aldığı anne ve babasının sinek, kelebek, arı, kedi ve köpek gördüğü zaman verdiği tepkilerin çocuğun davranışlarını etkilediğini söylüyor. Bir böcekle karşılaştığında çığlık çığlığa kaçan bir annesi varsa, çocuğun da aynı davranışı göstermesi kaçınılmaz.

İnek ya da kurbağa gördüğünde "ıyyy" gibi çocuğun anlamayacağını düşündüğünüz ve pek önem vermediğiniz bir tepki göstermeniz ve yüz ifadeniz onun söz konusu hayvan hakkındaki kanaatini etkiler.


ALINTIDIR