eva çiye...nave te çi bu../İbrahim İnecik

[İBRAHİM İNECİK]

eva çiye...nave te çi bu../İbrahim İnecik

üzerimde binbir tonuyla çöküyor gece..
Cümlenin bittiği yer şimdi..
yalnızlığımın baş harfinde sen varsın..
gözlerimde akan yas değil..
sensizliğin verdiği acı gerçek
gerçekler ve acılar her daim yan yana değilmidir zaten..

tin’in büyüsünü alıp avuçalarımı sıkıyorum..
kanatırcasına.. ellerimde parmakların..
saatler çoktan yalnızlığa vurmakta..
üşüyorum..
mimiklerinde..gamzende buğulanıyor yarınlarım..
sisli bir haliç sabahı..
ve martılar raks ediyor..
üsküdar’a giden vapurların arkasından..

gözlerim kapanıyor..dalmak üzereyim..sensiz gerçekten..
içinde sen olan bir ruyaya..
gülüşlerimde..yürüyen..bir çocuk sana doğru geliyor..
hovarda bir uslupla korkamadan ayrılıktan...
kimbilir kaç zaman oldu mevsimlerimdeki gelmeyen yaz'da kaldı adın..
sokaklarda adım adım..seni aradım..
bulamadım..ne seni nede gölgeni..
yitip gidiyorum..
yollarım geçtiğimiz sokaklara yöneliyor..
oturduğumuz banklara uzandığımız çimlere..
baktığın yerlere dalıp gidiyor..senden yetim kalan düşlerim..
yaşamadım varsayamıyorum..
istesemde ...
tehlikeli bir şiir paranoyasının ardından..
vuslat kokan sen kokan ruzgarlara salıyorum ruhumu..
birden balat'ta can buluyorum tekrar...
Ah... Sarya..!!
eva çiya..nave te çı bu...
dilimden dökülen heceler...bir ben kaldım..kendimle..
gecenin en unutulmus zifiri dibinde..
gözlerim yendien ağlamayı öğrendi..
en son emeklerken ağlamıstım..hatırlıyorum..
ama simdi..
pınarlarımdan akan suyun kesildiğini hatırlayamıyorum..
duy (a) muyorum...
gör ( e )müyorum..
sen yoksun..yanımda..
yaşiyamıyorum..
Ah..Sarya..
eva çiye...nave te çi bu..

İbrahim İNECİK