Sen Kere Vuruldum Sokaklarda.../İbrahim İnecik

[İBRAHİM İNECİK]

Sen Kere Vuruldum Sokaklarda.../İbrahim İnecik

Aşk dayanmışsa namlunun ucuna..
Korkma .. Bas tetiğe.. Kalbinin tam ortasından vur..
Sonra dön arkanı ve git..
Sakın bakma ardına...
sevgili..
Aşk Katilidir hayatın.. bunu unutma...

Sen kere Sokaklarda vuruldum .. hep akşam üzeriydi
saatler hep Gidişleri gösteriyordu..
Ve bulutlar .. tüm acıları toplayıp Şam'dan ;Beyruttan.. Diyarbakır Zindanlarından.
.üstüme düşüp Saçlarımı ağartıyordu..
göz yaşlarındaki tuz gibi kokuyordu Şehir..
Bitkin.. bezgin.. ve İntihar meraklısı Şizofren bir şiir gibi..

Yani Mavi'm Anlayacağın bugunde Özledim seni.. Her gün Her saat ve Her an Özlediğim gibi...

Sana her adım atışımda kendimden bir şeyler kaybediyorum.
.Sokak başlarında bekleşen ürkek güvercinler gibiyim bu aralar..
Sebebi ne olabilir ki diye sorma bana ..zaten biliyorsun bunu
asırlar geçti be sevgili..Asırlar...
Ben sana yazdıkça şiirlerimi..
uzaklaşıyorsun , ama bitmiyorsun..

Aklımın en kuytu yerinde.. en deli düşleri kuruyorum..
Bir kaç tane papatya kopardım
dağılmaya yüz tutmuş bahçelerden.
Toprak kokusu ki yağmurdan sonra gelen..
Eski zamanlardan kalan aşk gibiydi..
Sen gibi yani..
İştahlı ve acımasız bir şekilde çekiyordu beni..
Ölüm ertesi geceler geçiriyorum ; can hanesinden kaçan Kays gibi..
Of sevgili..
Beni de olmayan çöller bekler şimdi.Gidiyorum kendimden uzaklara
sevgili...


Gri zamanlar sonrası yine yollardayım...
Kulağımda Sonsuzluk gibi çağlayan Ezan sesleri..
Bir namaz kıyamından sonra dönüyorum Kent'ime..
Çiçekler yeşermiş.. Papatyalar daha beyaz..
Sanırım ;Aşk yağmış geceleyin .. ben hayallerinde dolaşırken...


Bir Canfeza vardı Bir de Mavi...
Deliydi Mavi'sine Canfeza..
Aşk'tı.. Adam'dı...
Vuslatı beklerdi her ayrılık sonrası...
Sular Mavi diye akar.. Kar'lar Mavi Diye Düşerdi..
Çılgınca Bir şeydi.. Sevmişti Canfeza.. Mavi'yi..
Hayaller Kurar.. Mavi Düşlerde yolculuk ederdi...
Bir Gün Tüm düşler soldu.. Dünya durdu..
Mavi yoktu .. Kaybolmuştu..geriye göz yaşı bırakmıştı..
Ve Canfeza artık Ölü bir Kentin Sahibiydi...

İbrahim İNECİK