Müslümanlarda Domuz Eti ve Şarap Paradoksu/M.METİN ADIGÜZEL

[KARAKÖSE]

Müslümanlarda Domuz Eti ve Şarap Paradoksu/M.METİN ADIGÜZEL

.


“O, size ancak ölüyü, kanı, domuz etini ve Allah'tan başkası adına kesilmiş olan (hayvan)ı haram kıldı. Fakat kim mecbur kalırsa, saldırmamak ve sınırı aşmamak üzere (yiyebilir). Çünkü gerçekten Allah, bağışlayandır, esirgeyendir.”(Nahl Süresi 115 Ayet; Ali Bulaç Meali)
“Ey iman edenler, içki, kumar, dikili taşlar ve fal okları ancak şeytanın işlerinden olan pisliklerdir. Öyleyse bun(lar)dan kaçının; umulur ki kurtuluşa erersiniz.”(Maide Süresi 90 Ayet, Ali Bulaç Meali)

Kuranı kerimde de açıkça belirtildiği üzere domuz eti ve alkol Müslümanlara haram kılınmıştır. Bu konuda herhangi bir problem yoktur, sorun günümüz Müslümanlarının sadece domuz eti ve şarap üzerinden Müslümanlıklarını ortaya koymalarıdır. Genelde halkı Müslüman olmayan ülkelerde yaşayan Müslüman gençlerin domuz eti yemeyerek, halkı Müslüman ülkelerde yaşayanlarında şarap içmeyerek Müslüman olduklarını ispatlamaya çalıştıklarını görürüz.

Sanki Allahın yasakladığı başka bir şey yokmuş, Müslümanlık sadece domuz eti ve şarapla ispatlanırmış gibi, dört elle domuz eti ve şarap yasağına yapışan Müslüman gençlerimizin hayatlarını gözden geçirdiğimizde, alkol ve domuz etinin neden bu kadar önemsendiğini fark edebiliyoruz.
Müslüman olmayan ülkelerde, özellikle Avrupa’da yaşayan Müslüman ailelere mensup gençlerin hayatları, Müslüman olmayan Avrupalı gençlerin hayatlarından pek farklı olmamaktadır. Gece eğlenceleri, barlar, pavyonlar, ırkçılık, ilimden uzaklaşma, İslami esasları öğrenmede alakasızlık, ahlaksızlık, kumar ve uyuşturucu kullanma, tüm bu hareketlerin hiç biri İslam’a uymamaktadır. Dolayısıyla böyle bir yaşama sahip olan şahıs kuran ehli oluşunu ispatlamada zorluk yaşamamak için dört elle domuz eti haramlığına yapışmaktadır.

Aynı şekilde halkı Müslüman ülkelerde yaşayan gençlerinde at yarışı oyunları, kahve oyunları, ahlaksızlık, İslami esasları öğrenmede alakasızlık, milliyetçilik, karaborsacılık, tefecilik gibi İslam’ın yasakladığı birçok yaşam tarzının içine gömüldüklerini izliyoruz. İçinde bulunduğu yaşam tarzı Müslüman oluşunu desteklemeyen gençlik, alkol haramlığını Müslümanlığının ispatı için en uygun materyal olarak görür. Gençlerimizin klasik savunması, dünyaya ayak uydurmak için zamanın günahlarına bulaşmanın bir zorunluluk olduğu söylemidir.
Oysa Allah sadece domuz eti ve şarabı haram kılmamıştır. Kumar, şans oyunları, israf, ilimsizlik, İslami ilkeleri öğrenmede gayretsizlik, ahlaksızlık, kibir, mafyalık vb tüm kötü hasletleri yasaklamıştır. İslam gençliğinin Müslümanlığı ispat etmek için tutunacak dal bulamayışı hem kendilerinin hem ebeveynlerinin suçudur.

Anlattığımız durum günahkârlıkla karıştırılmasın. Günah işlendiğinde elbette günahkâr olunur, fakat günahkâr Müslüman ile hayatının temel değerlerinden birini büyük günahların oluşturduğu Müslüman arasında büyük farklar vardır. Her Müslüman küçük yada büyük günah işleyebilir, düşündürücü olan günah işlenmiş olması değil şarap ve domuz eti dışında Müslümanlığını ispatlayacak başka bir materyal bulamayacak kadar büyük günahları arkadaşı yapmış olmaktır.

İslam boyunda taşınacak altın gerdanlık değildir. En yüksek duvarlara çakılması istenen göz kamaştırıcı resim değildir, güzel sözlerle yüceltilmesi istenen harikulade felsefi bir düşünce sistemi de değildir. İslam, kuran ahlakını yaşatan her bir Müslüman’ın kendisidir.


KARAKÖSE
www.medineweb.net

[NUR]

güzel tesbit...Domuz eti yemek ve şarap içmek yasağına büyük titizlikle riayet eden müslümanların aynı hassasiyeti yalan söylemek, dedikodu,emanete riayet etmek, ahlak vb. konularda yeterince göstermedikleri malum(bazıları için) ... Ama bu durum sizinde belirttiğiniz gibi yabancı ülkelerde yaşayan müslümanlar arasında daha fazla geçerli.

Ülkemizdeki müslümanlık , daha doğrusu geleneksel müslümanlık ta ise kişi şarabını da içer , camisine de gider, yılbaşını da kutlar , kurbanını da keser.Bence bu daha büyük bir paradoks

[Yitiksevda]

İman kuru sözden ibaret olsa idi Ebu Cehil asla reddetmez hemen iman ederdi.İman bir ağaçtır kökü Marifet gövdesi tasdik dalları ikrar meyvesi ise ameldir...

Hiçbiri birbirinden bağımsız olarak düşünülemez vermiş olduğunuz paradoks bu tarif etmiş olduğum Ağacın herhangi bir uzvunu ele alıp işte bu İmandır demek gibi olur...