medineweb kıssadan hisseler arşivi

[nurşen35]

Hz. Mevlana'nın Eşine Olan Aşkı


Bir gün Hz. Mevlana eve girer ve hanımı ona sorar.
- Bu kadar aşıksın Mevlaya şükürler olsun, bu aşkı yaşayıp yaşatana..
- Peki bana ne kadar aşıksın der,
Mevlana hanımına şöyle der;
- Sen benim Yaradandan ötürü yaradılanı sevişim. Bir adım gelene on adım gidişim. Ve herkesi olduğu gibi kabul edişim. Sen benim bugünüme şükür ve yarınıma dua edişim. Azla yetinişim, çoğa göz dikmeyişimsin ve kapanmayan avuç içimsin....

[nurşen35]

KAFİR Mİ , MÜ'MİN Mİ?


İmam-ı Azam'ın bulunduğu bir mecliste birisi şöyle bir soru sordu;
- Bir adam ki, Cenneti istemez, Cehennemden korkmaz, ölü eti yer, rükusuz ve secdesiz namaz kılar, görmediğine şahitlik eder, fitneyi sever, hakkı istemez, bu adam kafir midir, mü'min mi ?
Mecliste bulunanlar ağız birliği etmişcesine ;
- Bunlar kafirin sıfatlarıdır, böyle bir adam kafirin ta kendisidir, dediler.
İmam-ı Azam susuyordu.
- Ya İmam sen ne dersin dediler.
İmam-ı Azam ;
- Bunlar mü'minin sıfatıdır, böyle biri mü'minin ta kendisidir dedi.
İtiraz ettiler;
- Ya İmam nasıl olur, mü'min Cenneti istemez mi, Cehennemden korkmaz mı?
İmam tek tek açıkladı;
- Gerçek ( bilinçli) mü'min Cenneti istemez, sahibini (Allah'ı) ister, Cehennemden korkmaz, sahibinden korkar, ölü eti dediğiniz balıktır, görmediğine şahitlik eder çünkü, Allah'ı görmez ama kesin inanır, rükusuz secdesiz namaz cenaze namazıdır, fitneyi sever, çünkü , fitneden maksat mal ve evlattır. ( Kur'an'da mal ve evladın mü'minler için fitne- imtihan olduğu belirtilmiştir) , hakkı istemez, çünkü; haktan kasıt ölümdür, mü'min de olsa ölümü temenni etmez....










Alıntı....

[GÖKCEN_AZRA]

Hz.Mevlânâ bir gün eve gelir,
oğlunu üzgün görür. Sebebini sorar.
Oğlu: "Hiç…" der.
Hz. Mevlânâ dışarı çıkar.
... Kapıda asılı bir kurt postu vardır, onu alır üstüne giyer.
Ellerini havaya doğru açıp ulumaya başlar.
Oğlu babasının bu haline bakıp güler.

Hz. Mevlânâ:
"Evladım, gördün mü?" der.
"Dünya dertleri de işte böyledir.
Kurt, aslında korkutucu bir hayvandır.
Ama sen o postun arkasında babanın olduğunu
bildiğin için korkmadın ve güldün.

İşte bütün dertlerin arkasında da
Rabbinin olduğunu bil ve ona güven..."

[su damlası]

Hükümdar Timur hapse düşer bir gün
ve umudunu yitirir.

ALLAH’ın işi bu ya karıncayla karşılaşır

yâda karınca azmini Timur’un gözüne sokar!
Bir buğday tanesidir karıncanın hikâyesi.
Kendinden kat kat büyük bir buğday tanesini
yuvasına ulaştırmak için her gün çabalar durur
defalarca defalarca dener.

Yorulunca yuvasına gider biraz dinlenir

sabah kalkıp bakar Timur

karınca yine buğdayın peşindedir…

Saymaya karar verir Timur

kaç kez düşürüp kaç kez tekrar kaldırmaya çalıştığını…

Bini geçer yorulur saymaktan azmini umudunu.
Karınca hiç yorulmaz yıkılıp doğrulmaktan.
Bir sabah ne görsün şaşar kalır hükümdar
karıncanın sırtında bir buğday tanesi var…
Timur karar verir o sabah karıncanın taklitçisi olmaya

O kararında ne kadar sadık olabilmiş bizi bağlamaz ama

bu hikâye bir yol açsın dileriz tükenmiş umutlara…
Bir sabah gerçekten gücüm kalmadığını anladığımda
kalkar kalkmaz gözümün çarpacağı bir yere
küçük bir not iliştiririm.



KALBİM!
Ne olur karıncayı unutma!
Karıncanın sahibini ise asla unutma!..

[su damlası]

Cami kapısından geçerken ezanın okunduğunu duyan şoför geriye dönüp patronundan izin ister : -Beyfendi izin verirseniz ezan okunmuşken şuracıkta namazımı kılsam da yola devam etsek? der.Patron pek de memnun olmasa da izin verir. Şoför camiye girer, patron da arabanın içinde bekler. ...Ancak cemaat namazını kılıp çıktığı halde şoför çıkmayınca canı sıkılan patron, arabadan inip caminin avlusuna dalar,pencere camına başını dayayıp içeri bakar ki,şoför ellerini açmış duaya devam ediyor .Camı tıklatarak seslenir: -Herkes çıktı ne duruyorsun sen de çıksana! Gelen cevap ibretlidir ; bırakmıyor ! -Kim bırakmıyor? der patron , -Cevap gelir: seni içeri bırakmayan ! Bir düşünce sarar patronu 'Seni içeri bırakmayan' Nidası... Hemen orada abdestini alır camiye girer ve yanına vardığı şoföre seslenir: " İşte, der beni de bıraktı!" Yaşlı gözlerle bakan şoför şöyle cevap verir: -Elbette bırakır,deminden beri boşuna mı gözyaşlarıyla dua ediyorum sanıyorsun ? Senin dışarıda kalmana gönlüm bir türlü razı olmadı. Ellerimi açıp içeri alınman için dua ettim.Şükürler olsun RABBİM kabul etti duamı da içeri aldı seni dışarda bırakmadı...
"Alıntı"

[EyMeN&TaLhA]

Hz. Mevlana k.s. Mesnevi’de şöyle bir hikâye anlatır:

Padişahın biri Cuma günü camiye gidiyordu. Muhafızları caddeye üşüşen halka bir taraftan çekilin diye haykırıyor, diğer taraftan da tekmeyle, sopalarla padişaha yol açmaya çalışıyorlardı.

Bu esnada tesadüfen orada bulunan bir fakir de muhafızlardan sopa yemiş, kan revan içinde kalmıştı.
Dayanamadı, padişahın arkasından şöyle bağırdı:

Şu yaptığın zulme bak! Halkın önünde böyle yaparsan, Allah senin gizli zulümlerinden cümleyi korusun! Güya camiye gidiyor, hâyır işlediğini sanıyorsun! Senin hâyrın buysa, şerrin kim bilir nedir?

[EyMeN&TaLhA]

İffetli Olun Ki İffet Bulasınız!

Bir şehirde namuslu bir aile varmış. Koca kuyumcu, kadın ise ev hanımıymış. Bir gün kadın her gün süt getiren erkek satıcıdan süt almak için kapı aralığından tenceresini uzatmış. Ama sütçü önceden yapmadığı bir şeyi yapmış. O gün kadının elini şehvetle tutuvermiş. Kadın tencereyi hemen bırakıvermiş. Sütçünün yaptığına çok üzülmüş. Kocası evine geldiği zaman ağlayarak, söyle bugün ne yaptın ki benim başıma şöyle bir iş geldi” diyerek olanı anlatmış.
Bunun üzerine adam şöyle bir itirafta bulunmuş:

“Evet, hanım özür dilerim. Bugün hiç yapmadığım bir işi yaptım ve bilezik almak isteyen bir kadın, takamıyorum bana yardım et, deyince, bileziği koluna takarken, bunu sanki zor oluyormuş gibi geciktirerek yaptım ki, kolu bir iki saniye daha çok elimde kalsın, diye düşündüm. İşte senin başına gelenin sebebi budur.” demiş.

Sevgili Peygamberimizin (sallallahu aleyhi vesellem) şu uyarısının iyi anlanması gerekir:

“Başkalarının hanımlarına iffetli davranın ki sizin hanımlarınız da iffetli ve namuslu olsunlar.”

| Hakim, Müstedrek, 4/154


alıntıdır

[EyMeN&TaLhA]

İmam-ı Azam’ın Cevabı

İmam-ı Azam Ebu Hanife zamanında onu sevmeyen ve ona buğzeden muhaliflerinden bir tanesi, talebelerinin ve sevenlerinin huzurunda onu cevapsız bırakıp mahcup etmek için aldatıcı bir soru hazırladı. Ve büyük imamın bulunduğu meclise gelip bu aldatıcı ve karmaşık soruyu sordu.

-Bir adam var ki onun kamil bir Müslüman olduğuna herkes şehadet eder, fakat bazı sözleri var ki küfür kokuyor. Onun hakkındaki hükmünün ne olduğu öğrenmek istiyorum. Bu kimse şunları söylüyor:

“Cenneti ümid etmiyorum,
Cehennemden ve Allah’tan korkmuyorum.
Ölü etini severek yerim.
Rükusuz ve secdesiz namaz kılarım.
Hakka buğzeder, fitneyi severim.
Yahudi ve Hıristiyanları da tasdik ederim.
Görmeden şahitlik ederim.”

Işte böyle bu kimse hakkındaki hükmünüz nedir?

Imamı Azam Ebu Hanife hazretleri bunu soran kimseye;

“Peki bu kimse hakkında senin bir fikrin var mı?” deyince, o; “Ben ne diyeyim, bunu sana soruyorum.”dedi.

Imamı Azam talebelerine döndü ve aynı soruyu onlara sordu. Talebeleri de; “bu söylenenler küfür alameti olduğu için, söyleyen kimsenin küfrüne delalet eder.” diye cevap verdiler.

Bunun üzerine Imam-ı Azam Ebu Hanife Hazretleri sözü aldı ve hafif bir tebessüm le bu söylenenlerin ne manaya geldiğini tek tek şöyle açıkladı:

“Bu adam gerçekten de kamil bir mümindir. Zira onun söylediği bu sözler hep mecazidir, tevili vardır. Şöyle ki: Bu kimse cenneti ümit etmiyor. Yani Cennetin sahibi olan Hz. Allah’ı ümit ediyor.
Cehennemden korkmuyor, Cehennemin sahibinden korkuyor.

‘Allah’tan korkmuyorum’ derken, Allah’ın adaletle hükmedeceğini bildiği için, Allah’ın kendisine zulmedeceğinden korkmuyor.

‘Ölü eti yerim’ derken, söylemek istediği balık etidir.

‘Rükusuz ve secdesiz namaz kılarım’ demekle, cenaze namazını kastediyor.

‘Hakka buğz ederim’ sözüyle kastettiği şey, ölümdür. Herkes için Hak (ölüm) vaki olacak. Mevla Teala’ya daha fazla kulluk yapabilmek için ölümü istemiyor.

‘Fitneyi severim’ derken fitneden kastı ise evlatlarıdır. Çünkü Mevla Kur’an-ı Kerimde Mal ve evladı fitne olarak zikredilmiştir. (Teğabun: 15)

Yahudi ve Hıristiyanları tasdik etmesinden murat ise onların birbirleri hakkındaki sözlerini tasdik etmesidir.

Görmeden şehadet ettiği ise, Allah’a ve ahiret gününe iman etmesidir.

Bu açıklamaları dinleyen adam Imam-ı Azam’a hayran kaldı. Kendi kendine: “Bu ne ilim, bu ne feraset, bu ne zeka … Demek ben böyle bir dahiye düşmanlık ediyormuşum.” diye düşündü. Hemen Imamı Azam’ın ellerine sarıldı. Ve bu güne kadar kendisine yaptığı düşmanIıktan dolayı af etmesini istedi ve helallik diledi.

[EyMeN&TaLhA]

Üç ateist Mevlana'ya gitmişler. Ona:
- Eğer müsaitsen sana üç sual soracağız?
Mevlana:
- Ben müsait değilim Şems'e gidin demiş.
Ateistler şemse gitmişler. Şems de o sıra bir "kerpiç" ile oyalanmaktadır.
Ateistler:
- Müsaitsen sana üç sual soracağız.
Şems:
- Müsaidim. Birinci soruyu sor.
Ateistler aralarında bir sözcü seçmişler.
Ateist:
- Allah var diyorsunuz. Ama Allah'ı göremiyoruz. Allah'ı gösterin de biz de inanalım. Biz görmediğimiz şeye inanmayız.
şems:
- Diğer suali sor.
Ateist:
- Diyorsunuz "şeytan ateşten yaratıldı ama daha sonra da diyorsunuz şeytan ateşle cezalandırılacak". Bu saçma değil mi ateş ateşe azap eder mi?
Şems:
- Son soruya geç.
- Ne diye insanlara hep baskı kurarsınız, nedir bu şeriat, bırakın insanlar ne yapmak istiyorsalar onu yapsınlar o zaman insanlar daha mutlu olur.
Bütün bu sorularımıza cevap ver ki Allah'a iman edelim veremezsen .........

Ateist daha cümlesini bitirmeden Şems yerdeki kerpiçi alıp ateistin kafasına atmış. Ateistin kafasına hiç bir şey olmamış. Sadece acı ile inliyormuş. Dışarıdan darbe yediği belli olmuyor.

Neyse ateist Kadı'ya gidip davacı olmuş. Kadı şemsten hesap sormak için onu huzuruna getirtmiş.
Kadı:
- Söyle bakalım. Niye bu adamın başına kerpiç attın. Adam şimdi senden hakkını istiyor.. Adam ateist diye niye ona kötü davranıyorsun. Bizim dinimizde hoşgörü var. Çabuk hesap ver!
Şems:
- Ben hiçbir şekilde bu adama şiddet kullanmadım. Bana 3 soru sordu. Ben de bu adamın dilden anlamayacağını anladım. Onun yaşayarak öğrenmesini istediğimden 3 sorunun 3 üne de tek cevap verdim.
- Nasıl yani?
- Bu adam bana dedi ki "Allah'ı bana göster inanayım." Ben bu adamın yalan söylediğine inanıyorum. Bu adamın başı falan ağrımıyor. Başının ağrısını göstersin de inanayım.
Ateist:
- Ama acıyor ben hissediyorum.
- Ben de Allah'ın varlığını hissediyorum.
Ateist çaresizce susmuş. Söyleyecek bir laf bulamamış.
Şems:
- Daha sonra bana dedi "Şeytan ateşten yaratıldı ateş ateşe azap eder mi hiç" ben de bu adama cevap olarak kerpiç attım. Kerpiç de topraktan insan da topraktan nasıl kerpiç insana acı veriyorsa ateş de şeytana öyle acı verecek.
Ateist:
- Ama ama şeyyy..
Şems devam etmiş:
- Daha sonra bana "bırakın insanlar ne yapmak istiyorsa yapsınlar ne diye onları engelliyorsunuz" dedi. Ben de o an bu adama çok sinirlendim ve kafasına kerpiç atmak istedim. Söyleyin bana "her insan yapmak istediğini yaparsa dünyada düzen kalır mı?"

Üç ateistin de o anda kalplerinde bir şeyler açılmaya başlamış ve Allah'a iman etmişler.. Kadı şemsi cezalandıracaktı ama eski ateistler yeni müminler davalarından vazgeçmiş...


alıntı

[EyMeN&TaLhA]

Bir delikanlı varmış. Bir köye gidecekmiş; fakat gideceği köydeki köprü, ha düştü ha düşecek.. Köprünün başına gelmiş, türkü söyleye söyleye öbür tarafa geçmiş.

Bir mübarek zât da bu taraftan seyr ediyormuş.

Aynı anda bir çocuk gelir, köprünün sallandığını görünce, Cenab-ı Hakka yalvarır. Tam köprünün üzerine geldiğinde,... köprünün ipleri kopar ve nehire düşerek ölür.

O mübarek zât elini açmış, Ya Rabbi, öteki delikanlı köprüye bakmadı bile. Türkü söyleye söyleye karşıya geçti. Bu zavallı çok yalvardı, yakardı; ama nehre gitti. Ya rabbi, nedir bunun hikmeti, demiş.

Allahü teala buyurmuş ki;

O genç, her zaman, gece gündüz hep beni andı. Köprünün başına gelinceye kadar beni andı. O köprüye gelince, ben de onu andım. O beni hiç unutmadı, ben de onu köprüde unutmadım. Karşıya onun için rahat geçti. Öteki, ölümü görünce zikr etmeye, dua etmeye başladı. Halbuki, köprüyü görünce değil, çok eskiden beri benimle beraber olsaydı, ben de köprüde onunla beraber olurdum.